Yine bir hastane. Yine aynı trajedi.
İçeri girer girmez bir şeyler yüreğimi sıkıştırıyor- bir şey değil sadece bir çok şey , hepsi bi anda hatta aynı anda-.Ben hastanelerden nefret ediyorum. Doktorum yasakladı bana bu cümleyi , eğer bu şekilde cümle kurmaya devam edersem yaşadığım ataklar devam edecekmiş , öyle söylüyor.
Doğru söylediğinden bile emin değilim.
Tekrar tekrar söyleyesim geliyor;
-Ben hastanelerden nefret ediyorum!
İlk panik atağımı hastanede yaşadım ben. Her seferinde ilk panik atak aklıma geliyor.