bildirgec.org

http://www.aksam.com.tr/haber.asp?a=104667,8

Sentezsiz baharlar kuşağı burası.

Kalemi kırık gökkuşakları
İçimizde eziliyor.
Harfler cümbüşlüyordu.
Bir an olurdu ki
Şimdiki anda bir öncekine geçişiverirdik.
Çünkü soslu yalanlar tek gerçeğimizdi.
Gerçekte dağılmak yetisi bir ızdaraptı.
Bir bilmece.
Bir suskunluk.
Çünkü sustukça zaman,
Devinim kazanacaktır dünyasına.
(Bir) havalı bir melodisi oldukça.
Kanı yerde bitmeyecektir.
Bilinesi.
CEzaNlar çekerken gök tanrı,
Susacaktır.
Çok yersizce.
Virgülsüz kaldıraç oturacaktır.
Yerinsiz bir gök dağarcığında.
Başka yarınla bak mevlana-ya
Ancak böyle anlayabilirsin.
İçindekileri.
Seninkiler
Bir toz bulutu.

http://ladress.blogspot.com/2008/01/60-hkmet-program-eylem-plan.html

http://eminimsi.blogspot.com/2008/01/nazm-hikmet-yaasayd.html

http://yavuzselimsen.blogspot.com/2008/01/ince-karakterler-nerden-geldiler.html

SENİ SEVİYORUM,ÇOK MU GECİKTİM ?…

Uzun zamandır evde bulundurmuyordum, geçenlerde yeşil yapraklarıyla, açan beyaz yapraklı çiçeğiyle bir güzellik girdi eve…Çok güzel bir çiçek’ti… Bütün canlılığı ve sevimliliğiyle gülümsüyordu sanki, bir başka hava getirmişti evimize…Evin en güzel köşesine koydum onu, ışık alan, güneş gören, sıcak… Her gün bir bardak su, veriyordum, çok değil, bir bardak, bir görev gibi, verip hemen yanından gidiyordum. Evin güzel köşesi dediğim yer; girilmeyen, çok fazla oturulmayan hani şu misafir odası dediğimiz odalardandı…(aslında bu tarz odalara hep karşı olduğumu söylemişimdir , ama her söylediğini yapamıyor insan uygulamaya gelince..) Çiçeğimiz epeyce canlılığını kaybetmeden yaşadı… Sanırım, iki ay kadar, dayandı…

http://www.haberler.com/karisina-genelevde-rastladi-haberi/

http://www.haberler.com/diva-ve-tarkan-bu-sozlere-kizacak-haberi/

Yıprattı beni, aşk… Yüzümdeki hüzün, bir senfoniye dönüştü sonunda. Dudaklarından dökülen büyülü tınılara kapılıp gitmişken ona; tabir-i caizse aldatılma duygusunu yaşattı bana. Hak etmediğim bu olay bunalttı beni. Kırıcı olup nice zaman sonra yanlışını anlamasına karşın özür dilemeyi bile düşünmeyen insanlara dost dediğim anlarla çakıştı… İçime tortu gibi çöken haksızlıkların etkisini yok etmek amacıyla değil, benliklerinin doyurulması adına üstüme gelen insanları kırmamak için sustum, sessiz kaldım… Aşk dediğim insan bile beni anlamaktan uzaktı… “O” bana soluk kadar yakınken şimdi ona ulaşamıyorsam… “O” beni anlamamak için direnişini sürdürüyorsa… Beni en derinden vurup kalbimde kocaman bir yara bırakıyorsa… Ben daha ne yapayım ab-ı hayat? Feri gitmiş gözlerle onun yolunu beklememin dramını ve bunda ki yüreğime özgü değerleri kimseler anlayamadı. İhanetsiz, karşılıksız sevmenin nasıl bir direniş olduğunu anlatamadım aşka.

Şimdi “bayram değil seyran değil bu adam niye Cem Karaca’dan bahsediyor” diye sorabilirsiniz… Sormayın… Bazı insanlardan bahsetmek için illa özel günler beklenmemeli. Doğum günü ya da ölüm yıldönümü olduğundan değil, gönlümüzden koptuğu için konuşmak garip gelmesin kimseye…
Hem Cem Karaca’yı bilenler için vesile olurda bu yazı, eğer evde varsa koyarlar bir CD sini, yoksa da gaza gelip internetten indiriverirler. Sadece adını duymuş ama kendisini dinlememiş olanlar ise önce “Nerede Kalmıştık” albümünden başlasın, tavsiyemdir, ardından yavaş yavaş zaman içerisinde geriye doğru sararak ezberlesin tüm şarkılarını. Tabi zevktir bu, keyiftir… Ama bana göre Cem Karaca’yı bilmeden yaşayanlar dünyayı yarım yaşayanlardır. İşte pek bilinmeyen ve bestelenmemiş bir şiiri;