Nicedir düşünüyoruz bu çocuğu ne zaman sünnet ettiririz diye, travma yaşı denilen yaşta diye biliyoruz, elleşmiyoruz, ama her kafadan ayrı ses ailede o kadar hekim var hepsi ayrı telden çalıyor, enişte arkadaşına sormuş bu yaş (4.5) normal 6 dan sonra travma demiş, koskoca doktor bişey bildiği vardır elbet. Niyetleniyoruz o zaman yaz gelmeden yaptırıverelim diye.
Bir hafta sonu dayıoğluna danışıyoruz travma yaşı bu diyor (psikiyatri hekim olacak bir de) ama ben de oğlumu yaptıracağım diyor(onunki ile benim oğlum arasında 10 gün yaş farkı var) ya abi etme eyleme, aile içinde profesyonel ol diyoruz gülüyor. Başlarım travmasına eskiden böyle şeyler mi vardı, anestezi bile yoktu, karga tulumba kesiveriyorlardı diye konuşuyor. Hay Allah psikiyatri doktordan da onay çıktı , ne onay ama:D
Tamam o zaman gün alalım genel anestezi ile bitirelim bu işi derken yavru grip oluyor, bir hafta daha erteleniyor. İçimde bir sevinç bir hafta bir haftadır, yavrum bir hafta daha kurtuldu ama sevinçin arkasına gizli bir düşünce, biliyorum haftaya da diyeceğim ki,keşke geçen hafta oluverseydi şimdi ye atlatmış olacaktık diye. Arkadaşlar dalga geçiyor gelecek paraları, hediyeleri, altınları düşün hemen iyi olursun diyor.
Cumartesi sabaha gün alınıyor, sabah onda cerrah abisi onu bekleyecek, odası ayarlandı. Ancak sorun şu ki gece boyu ve sabah süt, su falan içmesin diye haber uçuruyor halası bize, en büyük sorun o oluyor, bizi alıyor bir düşünce bir kaç kere kalkar süt ister, gece istemezse mutlaka sabah ister, ne yaparız, ne ederiz.
