Nicedir düşünüyoruz bu çocuğu ne zaman sünnet ettiririz diye, travma yaşı denilen yaşta diye biliyoruz, elleşmiyoruz, ama her kafadan ayrı ses ailede o kadar hekim var hepsi ayrı telden çalıyor, enişte arkadaşına sormuş bu yaş (4.5) normal 6 dan sonra travma demiş, koskoca doktor bişey bildiği vardır elbet. Niyetleniyoruz o zaman yaz gelmeden yaptırıverelim diye.Bir hafta sonu dayıoğluna danışıyoruz travma yaşı bu diyor (psikiyatri hekim olacak bir de) ama ben de oğlumu yaptıracağım diyor(onunki ile benim oğlum arasında 10 gün yaş farkı var) ya abi etme eyleme, aile içinde profesyonel ol diyoruz gülüyor. Başlarım travmasına eskiden böyle şeyler mi vardı, anestezi bile yoktu, karga tulumba kesiveriyorlardı diye konuşuyor. Hay Allah psikiyatri doktordan da onay çıktı , ne onay ama:DTamam o zaman gün alalım genel anestezi ile bitirelim bu işi derken yavru grip oluyor, bir hafta daha erteleniyor. İçimde bir sevinç bir hafta bir haftadır, yavrum bir hafta daha kurtuldu ama sevinçin arkasına gizli bir düşünce, biliyorum haftaya da diyeceğim ki,keşke geçen hafta oluverseydi şimdi ye atlatmış olacaktık diye. Arkadaşlar dalga geçiyor gelecek paraları, hediyeleri, altınları düşün hemen iyi olursun diyor.Cumartesi sabaha gün alınıyor, sabah onda cerrah abisi onu bekleyecek, odası ayarlandı. Ancak sorun şu ki gece boyu ve sabah süt, su falan içmesin diye haber uçuruyor halası bize, en büyük sorun o oluyor, bizi alıyor bir düşünce bir kaç kere kalkar süt ister, gece istemezse mutlaka sabah ister, ne yaparız, ne ederiz.

Cuma akşamı halası bizi yemeğe çağırıyor, asıl niyet küçük insanın oraya gitmesi. Çünkü zaten hekimlerin muayene bile edemediği oğlum, hastanede böyle bir olay yaşadığı zaman , orada çalışan halasını sorumlu tutacak, o yüzden bari öncesinde doya doya zaman geçirelim, bir daha bu bana yaklaşmaz diyor.Çok şükür gece 1 de içtiği sütten sonra daha uyanmıyor , ama sabah giyinirken ansızın aklına düşüyor, süt diye.Vermiyoruz çok bozuluyor, halanın yanında içersin diyoruz morali bozuluyor, arabada şiştikte şişiyor.Odasını hiç beğenmiyor, televizyonda da çocuk kanalı yok, tedirgin. Branül karga tulumba takılıyor, hemşire oğlumun nefretini kazandığı için bundan sonra ne yapsa nafile. Halası kurnaz hastam çok deyip kaçıyor alt kata, biz zaptediyoruz, bizden nefret ediyor çocuk. Hele kıyafetini çıkartıp önlük giydirmek oldukça zaman alıyor, anlıyorki başına birşey gelecek. Bu şapşal önlüğü çıkarın diye ağlaması 10 dakikayı buluyor. Tam yatagın düğmeye basınca inip kalkmasına alışmışken, aynı hemşire bu kez kan pıhtılaşmasına bakmak için gelmez mi, bir badire daha zorlukla atlatılıyor.Velhasıl, ameliyathaneye girip çıkarılması yarım saat, narkoz etkisiyle uzun uzun ağlaması 40 dakika sürüyor. Sonra çilekli puding mideye inerken mutlu, sünnet külodu giyerken mutsuz, eve giderken nefret dolu. Halasını gözü görsün istemiyor hatta belki de hiç bir doktoru sevmiyor .

Artık erkek oldu, sünnet olayından haber yok sivilce çıktı aldılar sanıyor ve ne zaman eski haline gelecek diye bekliyor, bir de durmadan arka arkaya gelen araba, robot, kamyon gibi oyuncaklarla oynuyor. Şimdi çok iyi atlattı çok şükür, ne yapsak sünnet kıyafeti giymiyor .Korktuğumuz kadar değilmiş, damatlığını da yazarım ilerde:D