bildirgec.org

Karşı cinsi kendinize aşık etmek için ipuçları

Sevgililer günü için şirin bir oyuncak. Tamam canım seneye kullanırsınız 🙂

6 mayıs günü 27 yasıma basıcam 🙂 Basmak doğru bir kelime mi bilemedim .

Günün anlam ve önemini bakalım kaç kişi olucak bakalım . Zira erkek arkadasım bu konularda çok hassas değil . Aslında bende uydurulmus günlerin kutlanmasına karsıyım .Fakat kişilerin kendi özel zamanlar içinse kutlanması gerektiğine inanıyorum .

Zira sevgilim geçen yıldönümünü çok duyguyla geçirip beni çok şoke etmeyi de basarmıstır .Bakalım darısı diğerlerinin basına…

Uzun bir kıştan sonra aşka yakışır günler doğuyor. Her sabah güneşin içime işleyişini hissediyorum. Zarif ve şehvetli bir kadın gibi. Sonra bütün gün görebilmek için, belki iki kelime edebilmek için bir kadın bekliyorum telefonun yanında. Yada ben ona gidiyorum, belki iki kelime edebilmek için.

Üzerimde yabancı bir kentin yabancısılığı var. Sokaklarında kaybolmuş bir çocuğun korkuları, ama herşeye rağmen ben bütün çıkmazlara girip çıkıyorum ve sonra onu görüyorum karşımda oturup çay içiyoruz olur olmaz herşeyden konuşuyoruz ve sanki hiç eksilmiyor kelimeler. Kelimeleri deniz yapıyorum, kelimeleri gökyüzü, kelimelerden çiçek yapıp saçlarına takıyorum. Bir demet menekşe yapıyorum anılardan.

gothicmatch isimli bir site online çöpçatanlığa farklı bir boyut getirmiş. kim bilir, belki de kısmetinizi burada bulursunuz.

daha önceden işlemiştim “belim ağrıyor” konusunu; o yüzden es geçiyorum.

selam olsun sana ey günlük ve onun site ahalisi.
geçen haftamı anlatayım dedim kendime, dinler isen buyur sen de…

“sevilen”le birinci yılımızı doldurduk. finans ve iş hayatımın en zorlu mendereslerini çarpa çarpa inen ben; unutmuş göründüm o günü. niye dersen, o günün ayın 20’sinde olduğunu çok çok iyi biliyordum; ama ayın 20’sini kaçırdım birbirine giren günler yüzünden. o gün buluştuk ve yemek yedik beraber. kafada kırk tilki dolanırken, insan fazla derinlemesine düşünemiyor ne yazık ki. güzel bir yıldı vesselam.

Hepimiz yaşam dediğimiz süreç içerisinde sık sık ve hatta çoğu zaman mutsuzlukdan yakınır dururuz.

İşimizden mutsuzuzdur.Evimizde mutsuzuzdur.Arkadaş çevresinde sorun lar vardır.

tabi ki bunların hepsi bir arada yaşanacak diye bir teşhis koymk çok yanlış olur. Dönem dönem bu sınıflandırmaların herhangi birinde mutsuz oldğumuz zaman birimleri yaşanmaktadır.

Ama işin aslına indiğiniz zaman mutsuz olmamızın sebebi kendimizle alakalı olmamakla beraber çevremizdekiler ile alakalıdır. Ya birilerini mutlu etmeye memnun etmeye çalışırken mutsuzluk girdabına düşmüşüzdür. Ya da başkalarının sorunları na dertlenirken hüzünlenmişizdir.

sevgili günlük, sence de bildirgec.org yavaş yavaş hafiflemeye başlamıyor mu? bana mı öyle geliyor yoksa? aklıma efsane hafif.org‘un hafi.org olduğu zamanlar geliyor. bir de son zamanları: millet sulusepken şiirler döktürmeye başlamış, günlük sayfaları daha çok dikkat çeker olmuş, insanlar işe yarar şeyler anlatmak yerine ipe sapa gelmez laflar yazmaya başlamışlardı..

şimdilerde bildirgec’e bakıyorum; yok litvanyum, yok bebek yaptım gözü yeşillendi, breyk breyk arkadaş arıyorum’lar, oradan buradan kopi-pest (bi de üstüne üstlük bayat)yazılar, dilbilgisinden bîhaber ya da yazdıklarını okumak zahmetine katlanmayan yazıcılar, sıkılıyorum-sıkılacağım-sonum olacak benzeri yazılar…

olay örgüsü;

–aaa aşkım sen ne sürdün dudağına parlatıcı mı o ?

– evet, parlatıcı sürdüm

– şeyy, tadı nasıl acaba merak ettim

– orada, çantamın içinde olacak

– …

evet diyalog gerçek, evet başlık arak..

AŞKOLSUN

Kadıköyün’de yağmurun ince bir rengi vardı. Aşağıda iskelenin oralardan bir deniz kokusu gelir, alırdı aklını adamın. Güz akşamları erken kararan havalarda, rıhtımdaki büfelerde sosisli, döner satan büfelerin kırmızı ışıkları olurdu. Eski bir lodos unutulmuş şarkılar söylerdi bana.

Ordaydım. O ilk gençliğin tükendiği yerde. Ara sokaklardan hep aşağı doğru inerdim. Sevgilim yoktu, sevenim yoktu, tek başımaydım. Yüzümde arkadaş evlerinin kirli sarı kokusu, içimde geceden kalmış bir kanyak-çay acılığı. Yürüyüp giderdim. Üniversiteli, gözlüklü, ceketli bir öğrenciydim. Uzun bir yağmurluğum vardı, atkım karışır giderdi rüzgara.
Çantamda bir dolu şiir, ucuz kitap, renkli kalem, eski resim…Ders kitaplarından ölmüş babama mektuplar atardım. Annem uzaktaydı Eskişehir’de , gelip geçenleri gören bir tren istasyonunda. Ordaydım ve tektim.