Bahçeye 4 tane uzun masa yerleştirilmesini, masalara kırışıksız ütülenmiş beyaz örtülerin koyulmasını istedi, Hans..
Herkese elleriyle yazdığı kartları postalaması için evde çalışan görevliye teslim etti. Çimenlerin özellikle aynı boyda kesilmesine dikkat etmiş, evin ve bahçenin düzeni konusunda kesin emirler vermişti..O ayrıntılara dikkat eder en ufak bir kusurda kendini suçlu hissederdi.
İdeal bir dünyada seçimlerin iki özelliği olmalı: bağımsız ve adil. Birkaç mantıklı istisna dışında her yetişkin kendi seçtiği bir adaya oy verebilmeli ve verilen oyların her biri aynı değerde olmalıdır.
Bağımsız oy vermeyi sağlamak hukuk alanının konusudur. Fakat oylamayı adil kılmak ise aslında daha çok matematik alanının bir konusudur. Yüz yıllardır bireysel oyların değer oranlarını bozan kaynaklar tespit edilmeye ve önlenmeye çalışılmaktadır. Bu çalışmalar bir çok paradoksu ve sürprizi ortaya çıkarmıştır. Yapılamayan tek şey ise bir cevap bulabilmektir. Büyük ihtimalle böyle cevap yoktur.
Dünya genelinde uygulanan bir çok demokratik sistem matematiksel adaleti ve güvenilir ve sağlam bir hükümet oluşturmak gibi politik hedeflere ulaşmaya çalışır. ABD, Kanada, Hindistan ve İngiltere’de kullanılan “adaylar arasında çoğunluk oyu alma” yöntemini ele alalım. Prensibi çok basittir: her seçim bölümü en çok oyu alan adayı seçer.
Sistem güvenilirlik olarak düzgün gözükse de matematiksel adalet anlamında bir fiyaskodur. Kazanan adaya verilen oyların dışındaki bütün oylar göz ardı edilmektedir. Kanada, Hindistan ve İngiltere’deki gibi birbirine çok yakın birçok adayın olduğu durumlarda adaylar kazanmak için asla %50 gibi bir oran elde etmek zorunda değillerdir ve bu durumda oyların büyük çoğunluğu göz ardı edilmektedir.
Bir ülke veya şehri seçimler için çok küçük parçalara bölmekte farklı tip yanılgılar oluşturan başka bir kuşkulu konudur. Bir politik parti her bölgede rakiplerinden sadece biraz daha fazla oy alarak genelde seçimleri kazanabilir. 2005 İngiliz seçimlerinde İşçi Partisi toplam oyların sadece %35’ini alarak parlamentodaki koltukların %55’ine sahip olmuştur. Eğer bir parti seçim bölgelerinin çoğunda rakibinden sadece biraz daha fazla oy almış, ama diğer bölgelerde çok geride kalmışsa toplamda daha az oy alarak bile seçimleri kazanabilir. Bu durum 2000 yılında George W.Bush’un Al Gore’u yendiği seçimlerde gerçekleşmiştir.
Hepimiz biliyouz, Mart ayında yapılacak yerel seçimlere az kaldı, henüz tam olarak net biçimde adaylar bir çok yerde belli olamadı. Ama bunlardan biri var ki Ankara Büyükşehir belediye başkanı İ. Melih Gökçek‘in durumu biraz sallantıda gibi. Hele burada sunduğum bu fotoğrafı gördükten sonra, kimlerin ona oy vereceği açıkca ortada.
NE DERSİNİZ? haklı mıyım acaba.
http://www.potkal.com/dosya_icerik.asp?yID=1526
Bu yazıyı yazdığım sırada ABD’de seçimlerin son merhalesine girilmiş olacak. Ancak bu seçimlerde politika dışında teknolojik bazı harikalar da bu büyük şov dünyasında, sahnedeki yerini buluyor. Bunlardan bir tanesi de CNN’deki seçim programının yıldızı magic wall. Perspective Pixel’in bu ürünü son zamanlarda piyasadaki Ipod touch ve Iphone gibi cihazların multi-touch özelliğini andıran bir deneyimi biraz daha büyükçe bir ekranda yaşatan güzel bir uygulama. Bu sayede CNN’in başkan yardımcısı David Bohrman’ın dediği gibi en küçük bir azınlığın dahi hangi yönde hareket ettiğini net bir şekilde takip edebiliyorlar. Benim en son televizyonda gördüğüm karede bu teknoloji harikasıyla sunucu büyük bir keyifle oynuyordu Video için tıklayın.
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/9350931.asp?yazarid=72&gid=61&sz=32702
http://www.internethaber.com/author_article_detail.php?id=6516
Hayatımızı sorguluyor muyuz? Neyi neden istediğimiz biliyor muyuz? Sabah uyandığımızda neden o odada o yatakta uyandığımızı, neden o evde, o sokakta, o şehirde oturduğumuzu sorduk mu? Niçin bu işi yapıyorum, yapmak zorunda mıyım, daha çok kazanabileceğim, daha çok sevebileceğim bir iş var mıdır acep diye ne sıklıkta düşünüyoruz? Daha iyi bir alternetif var mı diye hiç merak ettik mi?
Heroes’un bir bölümünde “insan gün gelir mutlu bir hayatla anlamlı bir hayat arasında seçim yapmak zorunda kalır” diyordu kahraman. Doğrudur efenim. Çoğu zaman anlamlı hayatlar insanı, insan da diğer insanları mutsuz eder. Yani diyceğim o ki bir hayatı hem anlamlı hem de mutlu kılmak zor iştir, başarabilene de ne mutludur.
Chp 22 temmuz seçimlerinden istediği oyu alamamış ve haklı olarak halktan kopuk bir siyaset güttükleri eleştirisiyle karşılaşmışlardı.Şimdi Chp’de bu konunun çözümü aranıyor.İlk olarak kendi tek parti dönemimde faaliyete geçirdiği halkevleri projesini yeniden canlandırıp böylece halka daha kolay bütünleşme amacına ulaşmak istiyorlar.Halkevleri ilk olarak 1932 yılında kurulmuş,1950 yılına dek 478 halkevi,4332 halkodası sayısına ulaşmış fakat 1951 Demokrat Parti döneminde bunların tümü kapattırılmış.Haberin Devamı
http://www.aksam.com.tr/yazar.asp?a=88079,10,5
