Kavaklıdere şarapları eskitilmesi düşünülmeyen kaliteli şaraplarında kullanmak üzere vidalı kapak dönemine geçmiş bulunmaktadır. Birçok ülkenin geçmiş oldugu bu uygulama ile hem mantar yüksek maliyetinden kurtulunacagını belirten yetkililer hemde mantar kaynaklı kokunun giderilebilecegini dile getirmişler.
Elazığ Öküzgözü ve Kapadokya Emir üzümlerinden üretilmiş olan ve “SADE” adını verdileri bu ilk vidalı kapak’a sahip şaraplar 17 ytl lik fiyatlar ile görücüye çıkmış durumda.
Şarabı açmadan sıcaklığını ölçmek için üretilmiş bu ürün, bildiğimiz tirbuşonun ucuna infrared termometre eklenmiş hali. 129 $ fiyatıyla, şarabın ne kadar gereksiz bir içki olduğunun da göstergesi; güzelim rakı dururken…
Saçından yüzüne düşen bir perçemi geriye doğru attı ve şarap şişesine uzandı elleri ardından.
Zaten son bir kadehlik içkisi kalmıştı şişede.Sonra? Her gece olduğu gibi ağlaya ağlaya uykuya mı dalacaktı, resimlere mi bakacaktı, yoksa ona telefon mu açacaktı bu ruh haliyle,bilemedi..
Bugün sevdiği adama ‘elimdekilerle yetinmeyi bilmeliyim’ demişti. Yani ‘bana gösterdiğin ufacık ilgi,şevkat kırıntılarıyla yetinmeyi bilmeliyim. Dünyadaki çoğu kadını güzel bulduğun ama benim için bu cümleleri yılda anca bir sarf ettiğin gerçeğini de hazmetmeliyim’ demekti aslında bunlar.
Hatta ve hatta beni,sevgilini öç alacak kadar az sevdiğin gerçeğini de hazmetmeliyim demişti içten içe..
Ne kadar çok şeyi hazmediyor, ne biçim bir mideyle kaldırıyordu bunları. Klasik bir Türk filminden fırlamış karakter gibi hissetti kendini. Hep ağlayan, hep sızlanan, hep ilgiye aç, insanları derdiyle boğan, kendini elleriyle boğan kadın.
Nereye kadar azizim?
Nereye kadar bu siyah-beyaz dram sürecekti? Ve mutlu son neredeydi? Film kaç dakikaydı ve onlar kaçıncı dakikadalardı şuan?
İstememek, hiç beklememek, odun gibi yaşamak hangi kadının doğasında vardı?
O da öğreniyordu işte elindeki o KOCAMAN aşkı ufaltmayı ve karşısındakine öyle sunmayı.
Belki bir gün sırf yaşattıkları yüzünden bu sefer karşısındaki adam elindekilerle yetinmek zorunda kalacaktı, kimbilir……..
Şarap yapımının zor olduğunu bilmeyen yoktur.ancak dikkatli ve bilinçli yapıldıktan sonra hiç bir sorun yaşanmadan şarabınızı elde edebilirsiniz.yanlız şarap yapımında etrafın steril olası gerektiğini bir kez daha vurgulayalım linke tıklayın ve görün.
Bir kisi hangi yolculuculugu benimserse benimsesin,ister efsanelerce olsun,ister metafiziksel,hangi kurtulus mücadelesine girerse girsin,ister gercek olsun ister imgesel,hepsi bir tek hedefe yönelir; kendini bilmek.Kendini bilmek,seni hem kendinin,hemde dünyanin efendisi yapacaktir.
-off kankam ya sus lütfen kess okumayi, yak söminenin atesini,hele önce kafalarimiz bir demlensin..hele söyle bir kederin yoluna girelim yürüyelim hafiften ,kana alkol karissin sonra duman hafifletsin vücüdumuzu sonra oku bana yazdiklarini ki anlayim su anda kafam motor gibi …dedi
Bira göbekliği‘nin mucitleri, bayanlar için çözüm üretme yollarına gidip şarap sütyeni‘ni tasarlamışlar. Bu ürün sayesinde herkes, heryerde, hiç kimseye çaktırmadan içebilecek.
Fakat şöyle bir sorun var ki, bayanlara silikon yaptırmış gibi bir görünüm kazandırdığından kimsenin içmeye kıyamayacağını düşünmekteyim.
Bldiğiniz gibi önümüzdeki hafta sevgililer günü. Bu güne özel romantik bir ortam yaratmak için işte size şarap şişesi görünümlü mum, şamdan… Artık siz nasıl kabul ederseniz.
Detaylar için
32 saatlik uykusuzluğun acısını çıkarıyor şuanda o.Bebekler gibi uyuyor.Bir tıkırtı,bir ses onu uyandırır mı diye çok korkuyorum.O yorgun çünkü bazen geceleri bazen gündüzleri çalışıyor.Zaman onunla belki de dalga geçiyor.Hayat 12 yıldır çalışan bu adamı sınıyor.Gücünü,dayanma kapasitesini sınıyor. Acaba daha ne kadar düzensiz bir hayatla boğuşacak, acaba ne zaman evlenmeye karar verecek,önüne sıcak bir çorba koyan annesi değil karısı olacak?Aslında cevapları sadece kendinde saklı bu adam bunları paylaşmayı hiç istemiyor,hep kaçıyor,konuyu geçiştiriyor,istemez görünüyor..Ama o da kendine,sadece kendine ait, bir evi olsun istiyor.Kadın kadar rahat ve açık sözlülükle ifade edemiyor bunu, evlenme teklifi yapacağı güne dek.İşte ben o uyurken bunları düşünüyorum.Uyurken bile onu çözmeye çalışıyor, hep iyi tarafından bakıyorum onun karakterine.Kötü düşünmek bana göre değil.Kimse kusura bakmasın.O uyur,ben düşünürüm.Ben geleceği kurgular,paylaşmadan mutluluğuyla yaşarım.O uyur,beynini ve vücudunu dinlendirir ben ise yordukça yorarım. Yıpranma payımı arttırırım çünkü hüznü severim ben,o sevmez.Ben sebep yokken hüzün yaratırım,şarabımı kadehe koyarım,ışığı kapatırım,bir mum yakarım, o yapmaz.O erkek,aslında o fazla erkek.Böyle görünmeyi bile sevmez,yaşamaya kalksa acaba neler olur.O öyle tutupta resimlerime falan bakmaz ben yokken,görüşeceğimiz gün elbet gelir,görürüm der,o fazla erkek. Ben ise şarabın en iyi resimlerle gideceğine inanırım,baktıkça bakarım,dokunurum resimlere.
İşte o uyurken ben genelde böyle şeyler yaparım.Başka bir evde uyuyan bu insan acaba her gece yanımda uyusa ne yaparım diye düşünmekten alıkoyamam kendimi.Acaba tüm gece onu mu seyrederim yoksa ele geçirmişliğin zevkiyle bir süre sonra onu umursamaz mıyım?
Böyle bir saplantılı aşk yazarının siz bile ilk şıkkı yaşayacağını anlamışsınızdır..Ben hüznü seviyorum.O uyurken ben mutlu olsam bile hüzün yaratır ve yaşarım.
Sen uyu bebeğim,ben kurgularım…
15 yıldır görüşmediğm fakülteden bir arkadaşım aradı az önce… ufak bir telefon şakası yaptı önce. klasik ben kimim numarası… kim olduğunu öğrendiğimde (aslında son anda tanımıştım ama ) çığlık feryat figan…hal hatır ne haber vs. faslı bitti. evlenmişti en son görüştüğümüzde… sonra kaybettik birbirimizi… 2 çocuğu olmuş bu arada… oooo kimlerden bahsettik kimlerden… özlemişiz birbirimizi… sadece o mu? diğer arkadaşlar ne yapıyor, haberleşiyor muyuz falan derken e.. hadi ne zaman görüşüyoruz dedik… ben
– bu hafta sonu yemeğe bekliyoruz dedim istekle…
o ise ,
– ya çalışıyoruz evi boşver dışarıda diye dursun ben,
-olmaaazzz… eve bekliyorum. yeriz içeriz.. kafaları rahat rahat çekeriz (duyan iyi içki içtiğimi zannedecek) diye itiraz ettim… ettim de iyi oldu sanki!
ama ama ama… dedi karşıdaki. ya biz nurseller falan birlikte gelecektik. sonra metin tülay hep beraber…erkeklik öldü mü (kadın olduğumu unutmayalım)?olsunnn! ne olacak topu topu 10 kişi oluruz tamammm itiraz yok hepinizi çok özledim. bende toplanıyoruz deyiverdim…
SONUÇ 1: Panikteyiiiimmmmm…
ben ne yaptım ey büyük Allahım!.. o kadar insana ne hazırlayacağım… şu an sadece içkiler belli. kimin ne içtiğini biliyorum. fekaaattt yemek yemek işi zor olan… iyi yemek yapmak yetmiyor… menüyü çok iyi ayarlamam lazım. kaç yıldır bu kadar kalabalık misafir ağırlamadım ben! zeytinyağlılar sıcak soğuk ılık fasa fiso… meze? meze ne yapacağım…. imdaaaaaaaaatttttttt…. TAMAM…TAMAM… SAKİNİM… Bugün günlerden ne? SALI!… yarın gelir çalışırım.. perşembe cuma izin almalıyım? gidip patronla konuşayım. durun biraz…………………………………..SONUÇ 2:
izin yok!
Sonuç 3: Ben nerede yanlış yaptım? 🙁
Yine görüştük.Hayır,ayrılmamıştık.Hiç ayrılmadık.Bu lafı çok ettik ama gerçekleştirmedik.Biz sadece tekrar görüştük.Görüştüğümüzde yine bana bir şeyler oldu.Aslında hep olan şey oldu.Kalbim kulağımın dibinde attı.Saydım:1,2,3..Onu görür görmez heyecanlandım,vücudumdan heryere bir enerji saçılmaya başladı.Gözlerim parlıyordu biliyorum,söylemesine gerek yoktu.Kendi dilimi güzel konuşamaz oldum,bazen kekeledim.Gözlerine daldım, gözlerine her bakışımda ağladım.Ona olan sevgim beni hep ağlattı.Zannetmeyin mutsuzluktan.Bir insanın yüzünün gözünün güzelliğine bakmaktan ağladığınız oldu mu hiç?Ben sık yaşarım bunu.Sarıldım ona,dokundum.O bana uzak durdu.Sıcaklığını ezberlediğin adamın hissedilen uzaklığıydı bu.Olsun,beni ne vazgeçirebilirdi ki aşkımdan?Ben onu kendi istediğim gibi seviyordum,yanındaydım ya yeterdi.Ellerini tuttum,parmaklarını,tırnaklarına kadar hissettim avuçlarımda.Zarif,güzel elleri vardı.Hep zariftir o.Kayboldum teninde.Yarın yaşayacağı heyecanın mutluluğunu ondan çok yaşadım o bana ruhsuzca herşeyi anlatırken.Yemek yedik.Onunla yemek yemeyi hep sevmişimdir.Sonra beni durağa bıraktı.Az konuştuk.Uzun vedaları sevmez o,ben severim.Ayrıldıktan sonra düşündüm var mı diye,acaba dünyada bir tane daha benim gibi biri var mı diye?1 haftadır birlikte değiliz.1,5 yıl oldu ve ben cicim günlerinden,aylarından daha da aşığım sevdiğim adama.Bu nasıl olabilirdi?Ulu biri değil,ünlü biri değil,tarihe adını yazdırmış biri değil.Ve ben diğer yarımı bulmuş olup kaybetme ihtimalinin korkularını yaşıyorum artık,biliyorum.Belki de evlilik korkuları yaşıyorum içten içe ve itiraf edemiyorum kendime.Bu güzel insanın beni istememe ihtimalini ağzından duymak koymuyor bana,bunun gerçekçiliği korkutuyor beni.Kadın çocuğunun babasını seçer özünde.Bu yüzden bir adama yaklaşır,bu yüzden kadın seçicidir,erkek değildir.Bunları bende bir yerlerden okuyup öğrenmiştim ama bunu hissetmek çok daha başka.
Bana bir zamanlar hayranlık duyan adamın o hayranlığı tekrar duyması için şuan sahip olduğum herşeyi verirdim.Yapabileceğim ise artık sevgimi dozajında yaşamak,onsuz geceleri şarap rengi geceler ilan edip,yüzümdeki gülümsemeyle hissettiğim herşeyi kaleme dökmek.
Sıcaklığını ezberlediğim adam bana bu ezberi unutturamaz.Ayrılsakta unutacakmıyım?Hayır, o yüzden sana sesleniyorum!Sıcaklığını ezbere bildiğim adam, kaçma benden nolur.Şarapları birlikte devirelim…
