Vintage, eski yıllardan korunum saklanmış veya eskiye dönüş anlamına gelmektedir. Web tasarımında da vintage tarzı çalışmalar yapılmaktadır.Postmodern çalışmalardan sıkıldıysanız aşağıdaki örnekleri inceleyerek hayal gücünüz ile sizde benzer tasarımlar yaratabilirsiniz. İşte inanılmaz vintage tasarımları;
Retro, tasarım ve moda akımında şu anki renklilikten uzaklaşıp geriye dönüşe verilen addır.
Sadece moda akımıyla kalmadı ve tüm tasarım alanlarına yayıldı.Web tasarımındada retro renkler kullanılarak birçok tasarım yapıldı. Eğer siz de postmodernizmden sıkıldıysanız bu örnekleri inceleyip benzer çalışmalar yapabilirsiniz. Burada retro renkler kullanılarak en iyi tasarlanan web sitelerini vermiş. Şimdi bunlara bakalım;
herkes,gönlünce bir yol ariyor kendine..kimi arayisi sürdürmekte,kimi buldugundan emin..ama bir gün,bir ses haykiracak göklerden:
“herkesin yolu kendine varir,arama baska yerde!”
Asıl Adı Gıyaseddin Eb’ul Feth Ömer İbni İbrahim’el Hayyam olan; 18 Kasım 1048 doğmuş ve 4 Aralık 1131 yılında vefat etmiş;
Bilim adamı.
Matematikçi.
Şair
Müneccim.
Alim.
Filozof.
Hepsi bir tarafa gönül adamı.Rubailerinden anladığım kadarıyla aşkı iliklerine kadar yaşamış İranlı Şair.Sevmeyenlerinin,özellikle müslüman olan halkın şarapçı diye tanımladığı,tanıdığı; kendi zamanın ve hatta bizim zamanımızın aşmış insanı…
Postmodernizm teknolojide en basit haliyle tanımlandığında ‘geçmişe dair olanın günümüz teknolojisiyle birleşmiş hali’ olarak tanımlanabilir. İşte bu devasa masa lambası(!) da bunun bir örneği.
Strings’in ardından yine hakettiği ilgi ve alakayı göremediğini düşündüğüm bir başka filmden, Kung Fu Hustle’dan bahsetmek istiyorum.
Herhangi bir sanat eserinde dozunda kullanılan yabancılaştırma efektlerinin ve post modern tekniklerin, farklı okumalar yapan sanat tüketicisi için oldukça keyifli olduğu gerçeğinden hareket edersek, Kung Fu Hustle bir an önce izlenmeyi hatta bir kaç kez izlenmeyi hakeden bir film.
Al Pacino, Meryl Streep ve Emma Thompson’ın rol aldığı 11 Emmy ödüllü, son yılların hakkında en çok konuşulan dizi filmlerinden ‘Angels in America’, ne dizilere özgü olan uçuşkanlığı barındırıyor ne de günlük yaşantımızın sıradanlığında geziniyor. 6 bölüm olarak dizi film mantığında tasarlanmış olmasına karşın uzun metrajlı çekilmiş bir sinema filmi tadı ve estetiğinde olduğunu izleyen herkes kabul edicektir zaten.
belki bu konuda biraz cahilim, belkide postmodernizm kavramına olan karşı konulmaz rahatsızlık hissim yüzünden…
ama diyorum ki, sanat modernleştikçe soyut olana, kavranılamayana doğru mu yönelmeli? tuval üzerine rastgele boya döküp “bakalım ne çıkacak”, “karmaşık oldu, esrarengiz oldu, gizemli oldu”, “baksana şu ağlayan bi çocuk değil mi”… yorumlarına mı mağruz kalınmalı…
da vinci‘ye bakıyorum,
