bildirgec.org

Kitapevinde çektirdiğim fotokopiler ile kasaya gitmeden önce, almak istediğim birkaç kitabı incelemek istedim, sonra vazgeçtim, param yoktu ve bir çılgınlık yapıp kredi kartına biraz daha yüklenirsem iyice çıkmaza girecektim, bir kitap parası bile harcamamalıydım. Kasaya hızla yönelirken şeker dükkanı gibi rengarenk kırtasiye ürünleri de aklımı çelmeye çalıştı ama ben nefsime hakimdim. Hiç değilse kitap bölümüne gidip, koltuğa gömülüp yarım saat kitapları koklasaydım, birkaç satır okusaydım düşüncesi ile beni yoldan çıkartmaya çalışan içimdeki kitap canavarına da suss diyerek kasaya ulaşmayı başardım. Fotokopilerin parasını ödeyip, kendimi bu büyülü yerden dışarı attım.

Ailesinin ilk çocuğu idi. Sabırsızlıkla bekleniyordu. O zamanlar önceden çocuğun cinsiyetini öğrenmek gibi bir imkâna da sahip değillerdi.

Yani aile üyesi için bir yatak ve giyecekler hazırlanmıştı kıt kanaat imkânlar ile. Doğum masrafı bile bütçelerini çok zorluyordu. O yüzden evde doğum yapmaya kadar verilmişti.

Beklenen gün geldi, sancıları dayanılmaz olmuştu. Ebeye haber verildi, sıcak su kaynatıldı sadece ebe henüz ulaşmamıştı.

Dışarıda lapa lapa kar ebenin anneye ulaşmasını geciktiriyordu. Doğum yapacağı için ebenin kapısında yatamazdı.

yangın alarmı veren orijinal kullanımlarının yanı sıra bir sigara ve bir kibrit içeren versiyonlarını da hepimiz görmüşüzdür. bu “tehlike anı camları” bu kez bir kumbara olarak işlev görmüş.
ek kaynak 1
ek kaynak 2

Metrodan çıkarken on yaşlarında bir çocuk gördüm. Okuldan çıkmış belli, elinde eskimiş bir iki kitap. Üstü yırtık, tozlu. Gördüğüm tablo acının resmi. Çocuk gofret dolabından bir şeyler alacak, ceplerini kurcalıyor telaşla.

Yanından geçip gidiyorum, dünyanın adaletsizliğine söverek.
O sırada sesleniyor ufaklık. ‘100 liran var mı abla? Karnım aç, onun için istiyorum, dilenci değilim.’ Tabi canım diyorum, tüm bozuklukları veriyorum, acımı da o noktada bırakmak isteyerek…

bill gates in cebinde kola parası yok, dünya hali işte..