Fransız grafik sanatçısı ve illüstratör Stephane Massa-Bidal’ın yaptığı tasarımlar gerçekten bakmaya değer, eğlenceli ve emek harcanmış çalışmalar. Sanatçının hazırladığı illüstrasyon tasarımların büyük bölümünü konu olarak kelime oyunları ve modern dünyadaki ironiler teşkil ediyor…
ironik bir masal dramatize etmek gibi pis işlere bulaşıyor ruhum hava kararınca. zaten birçok gün hava kararınca gün başlıyor benim için. kendimi buluyor gibiyim gecede. gece de geri çevirmiyor hiç beni, alıyor himayesine her gece..
bedenim o şişeden bu şişeye savrulup, kanımdaki alkol miktarı, antikor miktarını sollarken; ince belli dilber feri sönmüş kahverengi gözlerini bana dikiyor. tadını unutamadığım çilek dudaklarından dökülüyor ruh halimi alt üst eden kelimeler..
İşte ben o insanım, hani herkesin biraz tanıdığı bazen selam verip, bazen görmezden geldiği. Otobüs de son boş yer yanındaki koltuk olana kadar yalnız oturan o insanım ben. Camdan baktığınızda gördüğünüz, işte falancanın oğluna benzemiyor mu? Ya da hani senin şu arkadaşının yanında ki çocuk değil mi dediğiniz, işte ben o çok önemli olmayan, orada olan ama varlığı ile yokluğu bir olan insanım… Ama yeni bir şey bu olduğum insan, elbet benimde oldu ilişkilerim, hem de gerçek insanlarla. Bazen çok sevdiler beni, bazense nefret ettiler, ama bir süredir böyleyim. Neden mi? Bende çok aradım nedenini ama bulamadım, ben aynı benim, yüzüm aynı ben, giysilerim aynı, duruşum, oturuşum her şeyim aynı ama nedense kaçırıyor insanlar gözlerini benden, sanki yabancıymışım gibi, otobüs de yanıma kalan küfrediyor talihine, diğerleri ise nereden tanıdıklarını çıkaramadıkları için sevmiyor beni, bazılarıysa ahkam kesiyor oldum olası sevmemişimdir ben onu, yeni değil bu tavrım diye. Ne yaptım ben bu insanlara? Ne söyledim?
Bin yıllık bir ağaç varmış, bin yıllık bir dağın tepesinde, bin yıldır ordaymış ve bin yıldır sararmış kökleri ile altındaki bin yıllık toprağı. Çevresindeki her şeyi bir arada tutarmış, bir bütün halinde. Ab-ı hayatmış toprak için ve toprak da onun için. Bir gün bir ot bitivermiş dibinde, küçücük, önemsiz, faydasız… Dalga geçmiş görkemiyle ağacın, kıskanıyormuş onun büyüklüğünü ve kalın dallarını. Toprağı kışkırtmış ağaca karşı, demiş sana ne faydası var bu ağacın, suyu sağlayan sensin, yağmur yağınca bin bir güçlükle biriktirdiğin suyu almasına rağmen sana bir gün olsun teşekkür etti mi? Toprak ağaca küsmüş, ağaç toprağa kırılmış… Su vermemiş toprak ağaca, suyunu istememiş ağaç toprağın ve bir gün ağaç susuzluktan kurumuş ve devrilmiş dağdan aşağı. Gözden kaybolunca ağaç, önceleri çok sevinmiş ot bu duruma, bütün su onun olunca bir gün ağaç kadar görkemli olurum sanmış, yanılmış. Gidince ağacın serin gölgeliği, güneşin altında kuruyup gitmiş hemen. Pişman olmuş toprak bin yıllık arkadaşını kaybedince ama çok geçmiş onun için de, toprağı tutacak kökleri kalmayınca ağacın yavaş yavaş kayıp yok olmuş dağın yamacından…
Okula giderken giyerim Lee Cooper.
Dinlediğim grup Alice Cooper.
Kız tavlamak için
Lazım bana bir Mini Cooper.
Okulları bir eğitim kurumu olarak değil, piyasa yapma mekanı olarak görenler için.
Demlerim çayı akşamüstü.
Sönsün artık şu tütsü.
Okuldaki en sevdiğim yer
Sigara içtiğim Atatürk büstü.
Lise yıllarındayken bazı kendini bilmezler(ilk saçma şiirimde belirttiğim) Atatürk büstünün arkasına saklanarak sigara içerlerdi.
Maaşım iyidir,asgari ücrettir.
Yavrumun yediği bayat ekmektir.
Neyler bana küresel ısınma,
Hayat bizi daima terletir.
Hazır görmeye çok alıştığımız ve olduğu halde kabul ettiğimiz şeylerden biri de trafik işaretleri. Tasarımın ve kullanılabilirliğin son derece moda olduğu günümüzde trafik işaretleri tekrardan tasarlanmak istense peki nasıl bir sonuç ortaya çkardı acaba? Günümüz reklamcılık sektörüne çok hoş bir dille eleştiren cevap videoda
daha önce vintage reklamlardan bahsetmiştim, tom’s wacky packages adlı sitede bir çok ironik eski stickerlar mevcut. daha doğrusu bir çok ürünün üzerine yapıştırılabilecek şekilde dizayn edilmiş etiketler.
