Adın yok senin, adım var, adım adım ezberlediğimiz. Bir rakamın üslerinde karşılaşmadan evvel çarpıştık, hudutlarımızda. Kıyıların yok senin, kıyımlar var mecralarımda; kırmızı, etli değil(!), dolgun dudaklarında. Kalbinle atıyorum dışarılıklarımı içime; DERKEN içime yürüyor yara, iyileşmesin diye içime kavlıyorum, böylece bir işe yara.
Doğru kullanıldığı zaman geri dönüşümü muhteşem olan bir harekettir yalnızlık. Soyut bir olgudan somut bir harekete dönüşmesi an meselesidir.
Sınırlarını daha iyi tanımanın başka bir yolu yoktur yalnız kalmaktan başka…
Seçimlerinin farkına bir başkasıyla olarak varamazsın. Etrafındakiler seçimlerinden oluşsa bile.
Sen seçersin ve biter. Seçtiğin şey aslında birdaha seçmemeyi göze almanın ta kendisidir. Seçilen şey birdaha seçilemez çünkü. Daha dışarı çıkıldığında ise;
Hiçbirşey yapmak istemediğin zaman , hiç yapmak istemediğin şeyleri yaparsın… Ne yapacağını en bilmediğin anda, hiç izlemediğin dizilere takılırsın,aptal repliklerin aptal duygularını dudaklarına musallat edersin; en zayıf anındır işte, içinde sıkıntılarla boğuşurken, izlediğin her şeyin içine kontrolsüzce,balıklama dalarsın… Birilerinin aptal dudaklarından çıkan sözler senin dudaklarının bunca zaman zaptettikleridir sanki, birisinin gözleriyle akıtmaya çalıştığı duygu seli, bunca zaman içinde kaybolduğun bir çağlayandır sanki… ( “Suyun intiharı gelir aklıma şelale deyince”,Birhan Keskin’in bu dizesini hatırladım nedense şimdi…) En fenası, yapı kredi ,coca cola reklamlarına falan ağlamaktır kolaylıkla,ya da şimdilerde şekerbank bile… Susarsa susarım,susarsam susar, susarsalar susarızz’lar, anlamsız uyarlamalar, donuk sessizliklerdeki fosforlu naralar.
Hiç yazamayacağını bildiği kitabın kapağı dahi hazırdır kafasında. Kolilerin fotoğrafı ve boş bir oda. Üzerinde ‘Sıkışık Hayaller’ini anlatacak teker teker. Geçip giden hayaller.
‘Bu kitap da onlardan biri, bu kitap da diğerleri gibi yazılmayacak’ dedi kadın; hem kitabından bahsederken, hem heycanlanmış halini hiç de saklamaya çalışmayarak… Keyifliydi bahsederken.
‘Bu yazıya tam bu isim olur’ dedim. İç’de kalmış bir kitap ismi. İç’de kalan hayaller. Hiç yazılmayacak ama birinin tüm ayrıntılarını bildiği ve ne kadar etkilense az olduğu; yazılmayacak kitabın adı.
Her hiçe dedi ki, ‘Sen de kalabilir miyim?’
– Neden?
– Hiçe karışmak için.
– Peki, sen ne istiyorsun?
– Yarat, sadece sev.
– Bu kadar mı?
– Evet, bu kadar, sev.
– Tamam.
Her Hiç’in karşınında durup sakince gözlerine baktı. Gözlerinde onu gördü, yüzde yüz güven vardı, bir şey demenin gerekmediği zamandı.
Sessizce ‘Tamam’ dedi, içlerindeki ses dışa karışmadan… İçteki sesle, sakince, el ele tutuşan iki insan gördü insanlar. Ama bilmiyorlardı ki, birbirine yüzde yüz güvenen iki insan yürüyordu yeryüzünde ve onlar görmüyordu.
Tanrı seni çoktan terk etti bu diyarda. Temelli, belki baştan. Daha hiçken, daha yeniyken, daha bilincin oluşmamışken; daha akmamışken, daha görmemişken, daha onu görmemişken…
Hep hiç’tir. Hiç her’dir. Ben hep hiç kalmak istedim. Bilirim ki, ancak o zaman her olabilirim.
Azalmak kutsallık. Arınmak ve karışmamak.
Az kalmak çok olmaya çaba sarf etmeden içteki hiç’i bırakmak, açığa çıkarmak.
Ben çocuk masalları yazarım
dedi adam giderken, birden bire. Gülümseyerek. Gözlerinde ilk defa onun da büyümemiş bir tarafı olduğunu fark ettim, ilk defa…
Küçük bir çocukken ne çok hayal kurardim.Dünyanin gidişatını tek başima değiştiremeyeceğim gerçeğini bana bir türlü anlatamadilar,inandiramadilar.Çevremde henuz kavrayamadiğim onca şey olurken ,ben bir süper kahraman oldugumu düşünür,büyümek için sabırsızlanirdim.Filmlerde gördüğümüz kahramanlardan daha farklıydı ve daha gerçekçiydi,olmadik güçlerim yoktu,uçamiyordum,gözlerimle bir duvarin arkasini göremiyordum,keskin kılıçlar ve amansiz silahlarim yoktu.Cılız bir çocuktum ve bu insansı haliyle çok daha gerçekti.İnanilmaz bir duygu idi ve bu beni etrafimdaki herkesten çok farklı olduguma inandirdi.)
Ergenlik dönemim geldi çattı ve bir anda değişti herşey benim için.İçimdeki o süper kahraman yontulmuştu ve epeyce farklılaşmişti.Artık dünyanin geleceği,barış huzur ve insanlara koşulsuz yardim etme eğilimimin yerine ,süper kahramanin kendi hayatini değiştirebileceğine,barındırdığım tüm zaafiyetlerin ve hoşuma gitmeyen tüm unsurlarimin üstesinden gelebileceğimi düşünmeye başlamış ve beni çok farklı ve güçlü yapacaği kanaatindeydim.Beni bilenler için tarif ediyorum.Şimdilerde ortalama bir hayati olan,basit memnuniyetler edinmiş ,sıradan ve bir boka yaramayan biri olarak tarif edebiliyorum kendimi.Artık kendimde dünyayi,hayati ve kendimi değiştirecek gücü bulamiyorum.Süper kahraman aldiği darbelerle gebermiş yok olurken,o muhteşem kostumun altindan,görünürde güçlü ama gerçekte çelimsiz bir ben çıktım.
Gün gelir
Hangi gün
Sen gelir
ben bilmiyorum kim
O gelir
Bu gelir
O ve Bu derken
Şu gelir
inan bilmiyorum daha kimler
Biz geliriz
Siz gelirsiniz
Onlar gelirler
Hala bilmiyorum başka neler
Bambaşkalık gelir
Hayatın bittiği an gelir
Nerede olduğunun anlamsızlaştığı an
Senin ne olduğun an
Senin ne olacağın an gelir
Ne olursun da gelirsin?
İŞTE ONU HİÇ BİLMİYORUM 🙁
iyi şeyler hiç bitmemeli.
unlimited.orange.co.uk sitesi, hiç bitmeyen ve sürekli devam eden bir çok eğlenceli flash grafik barındırıyor.
üstelik bu flash prezentasyonlarını istediğiniz gibi paylaşma imkanınız da var.
tv reklamları da var.
bir tasarımcını kaynak arayışının hiç sonu yoktur diyen
arkadaş bir tasarımcı bu icon paketlerini top 50 diyerek bir araya getirmiş.
Circle Social Bookmark Icons
