bildirgec.org

1977 1979’a Karşı

Ayetullah Humeyni’nin yandaşları Tahran’da yürüyüş yapıyor. 1979 devrimi Humeyni’yi iktidara getirince, militanlık bir adım daha ileri gitti.

Yemen’de ayrılıkçılık, dincilik, baskıcı rejim ve teröre karşı mücadele veren genç reformculara bakınca; bölgeyi şekillendiren güçler aslında 1977-1979 yıllarına dayanıyor ve o günden bu yana pek de bir şey değişmemiş. Hatta bugün Ortadoğu siyasetinde, 1977’yle 1979 arasındaki mücadelenin egemen olduğunu bile söyleyebiliriz. Ve maalesef 1979 hâlâ üstün geliyor. Nasıl mı? 1967 savaşında Mısır ve diğer Arap ordularının İsrail’e yenik düşmesinin ardından, dönemin hâkim ideolojisi olan Cemal Abdülnasır‘ın liderliğini yaptığı Arap milliyetçiliği sona erdi.

http://www.ip.org.tr/lib/pages/detay.asp?goster=haberdetay&idhaber=1484

C.Eren Çelik

Bu sitede daha önce yazdığım Türban konulu 3 yazı bazı arkadaşlardan tepkiler gördü. Bunu oldukça doğal karşılıyorum. Kimse kisenin fikirlerine katılmak, o fikirleri benimsemek zorunda değil sonuçta. Ben bunları -kişiliğe saldırı olmadığı sürece- fikri zenginlik olarak görüyorum.

Ancak Türban konusu tartşılırken sanırım bir nokta eksik bırakılıyor.

Türban çeşitli sorunların temel kaynağı değil aslında. Türban bir sonuç…

Türban Türkiye ‘de hayata geçirilen “toplumu Dönüştürme Projesi”nin bir sonucu.

http://azveoz.blogspot.com/2008/01/amerika-ve-digerleri.html

Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan

SAYIN NETWORK OKUYUCU VE YAZARLARI!

Bu da nereden çıkti demeyin. İdamlarının ardından geçen 35 sene sonra bu konuya değinmenin anlamı nedir, neden bu konu, neden bu üç insan bugün konu ediliyor demeyin. Çünkü bu üç ODTÜ’lü genç beyin, Türkiye Cumhuriyetini yıkmaya çalışan, Türkiye’mizi parçalamayı düşleyen faşist ve emperyalist güçlere karşı çıkan TÜRKİYE’Yİ ve TÜRK halkını seven onların geleceğini düşünerek, eylemlere katılan kişilerdi.

Eğitim cehaleti alıyor, başka sıfatlar ise
baki kalıyor.
İnsanlar eğitim alarak sanatçı, bilimadamı,
siyasetçi, işadamı vb ünvanlar alabiliyorlar.

Biz de onların kişiliklerinden çok ünvanlarını
dikkate alıyoruz, buna değer veriyoruz.

Doğru veya yanlış, haklı veya haksız olmak ise
pek önemsenmiyor.

Kendi geçmişimize hakaret edilirken gülüp eğleniyoruz.
Kendi tarimiz, kendi geçmişimiz hakkında ne kadar
bilgisiz olduğumuzu farkedemiyoruz bile.