bildirgec.org

Bekleyişlerdeyim, beklemek ne kadar zormuş meger;
Bi gülüşü, öpüşü, sesi, bir sözü, gözlerdeki o ışıgı, beklemek ne zormuş..
Yaprağın düşüşünü, hayatın akışını, sözlerin birleşip bir bütün oluşunu,
bir bebeğin büyümesini, elini uzatıp seslenişini…
Hep beklemekle geçti günlerimiz aslında, yoksun deyişimiz bile bekler bir bekleyiş içinde;
gidişlerin dönüşünü beklemek, verilenin alınmasını beklemek,
herzaman beklemek….
hep beklemek…
bekleteni beklemek…
bir hayat, bir insan, bir sevgili; hepsi beklenendir bizim için..

Nazlanmak isterdim sana,
tıpkı bir bebek gibi.
Saçlarımı okşarken,
elini belime dolarken.
Tebessüm etmek isterdim sana,
tıpkı palyaçolar gibi.
sen üzgün,
sen bezgin
tek beni düşlerken.Ağlamak isterdim kollarında
yağmur gibi,
deniz gibi
sense mağrur,
sense kızgın
gözyaşlarıma kızar gibi.Doymak isterdim sana,ekmek gibi,su gibiaşk gibiama sen ciddisen karamsarsen mağrur
bense;
sensiz yaşamaya mahkum gibi.

uzun zamandır yazı yazamadım.Aklımdakilerı nasıl toparlamalıyım bilemedim,fakat bu hafta özürlü’ler haftası ve bu günde kutlanıyor.
geçen senelerde hollandaya hoşgeldiniz diye alıntı bir yazı okumuştum ve bu yazıyı bir seminerde okuyabilmiştik.konusu italya’ya gitmek istiyen bir hayalcinin,yanlış rota yüzünden hollanda’ya gitmesi ile verilmek istenen bir hayatın yönü ve durumu idi.
sanırım bende yanlış rotadan dolayı yaşadığım çizgileri silip tekrar yeni çizgiler çizdim ve belkı daha çok silip daha çok çizgiler ekliyeceğim.bu yaşanmışlar bana hayatı olduğu rotada yaşamayı ve beklentilerimi sabitlememeyi öğretti.umarım herkes kendi rotasında istediği gibi ilerler ve rotası yanlış yollara ve yönlere gitsede ,mutlu olmayı ,elindekinin değerini ,kıymetini bilmeyi öğrenir.yaşanan herşey bizler için önemli olan onlarla yaşıyabilmek.
bazen tökezlesekde dimdik yola devam…
özürlü’mün haftası kutlu olsun
özürsüzlerde doğru rotalarda yön bulsun

bu,
küçükken, yoğurda şeker katıp,
yemek gibi bir şey.
bitmesin diye,
kaşığın ucu ile yiyorum.
en sonunda kaşığın,
damağıma yapışıp kalacağını,
bile bile

Multi chalk

Teknoloji ilerledikçe birçok yeteneği olan aletler ve bu aletleri kontrol edebilecek tek bir kumanda beklentisi büyüyor.Şık tasarımlar, pratik uygulamalar derken Tobi Kim‘de hayalinde ki kumadayı çizmiş.Hoşuma giden kullanılış tarzı.

Depresyon denen durumun (ki olmasına müsaade ettiğiniz sürece var olan şey) ilaçlarla hizaya geldiğini ben şahsen hiç düşünmedim.

Birçok çeşidi olan bu durumun (hastalığın bile demeye dilim varmıyor) yegane çözümünün kişinin düşünce gücü ile var olacağına inanırım. Kişi, beynine gönderdiği emirler ve telkinler sonucu ruh halini belirler bana göre…

Bir avare çocuk ağlıyordu sabahın kör karanlığında, Caddelerde robotlar işe gidiyorlardı.
Ne işi vardı o avare çocuğun
Robotların arasında…….
Eskilerden kalan kokular zihnini açıyordu
O kokular ki hiç değişmez miydi zamanla!
Bir çocuk ağlıyordu sessizce yatağında
Çığlık atmak için fırladı sokaklara,
Yapamadı istediğini robotların arasında!
İçinde ki sıkıntılar rahat bırakmıyorlardı onu.
Ve o yine de yaşama sevinciyle
Hıçkırıklar atıyordu rüyalarında ki kadınla.
O avare çocuğun yapacakları nelerdi,
Neler istiyordu bu hayattan
Yada hayat ona neler hazırlamıştı?
Bilinmez bir gelecek…
Özeniyordu ”Beat” leri.
Rahat bırakmıyorlardı onu robotlar
Sıkışmıştı köşeye,sinmişti iyice
Ve artık hayalleri çöp kutusunda
Çarçur edilmiş yılları sıkıyordu içini.
Bir avare çocuk vardı şimdi
Sessizce bakıyordu duvarlara
Odasından çıkmadan yaşayabilmek için
Kapısına kilit arıyordu artık.
Hiç kimsenin bilmediği bir şeyler biliyordu
Anlatmak çok zordu tüm bildiklerini
Anlatmamak için imha etti hepsini.
Ve bir çocuk vardı gerektiği kadar boştu
Yaşamak için,tutunmak için
Boş olmak gerekiyordu!
Bir çocuk ağlıyordu yorganın altında
O avare çocuk boş hayaller peşinde
Sanmayın sizin ki gibi zenginlik peşinde
Ne kariyer ne mal mülk onun umurunda!
Avare çocuk kendisinin peşinde
İstediği gibi durup yaşamak istiyor.
Bomboş bir hayalle bir kadını düşlüyor
O kadın ki çok uzak,imkansızdı artık.
Ama kadın düşleyenlere anlarlar ki o çocuğu
Hiç çıkmaz akıldan o “tek kadın”lar.
Tek bir kadın vardır her çocuğun aklında
Toprağa girmeden çıkmazlar akıllardan.
Şimdi artık avare çocuk
Koşuyordu durmadan
Bilmediği yada bilmek istemediği bir yere
Ve artık avare çocuk büyüyüp yok olmuştu.
Yaşlı bir çocuktu artık geçmişiyle yaşayan
Bolca pişmanlık,bolca kırgınlık hikayesi
O avare çocuğu yok etmeye yetmişti!

http://drafties.blogspot.com/2007/09/what-people-excepted-from-future-at.html

http://www.haberturk.com/haber.asp?id=29888&cat=130&dt=2007/07/23

akp iktidarından önceyi hatırlarsak !
neredeyse suriyeyle savaşıyorduk,aponun peşinde dolaşmadığımız yer kalmadı,yurtdışında ve içinde birçok eylem ve saldırılar yapıldı ve milliyetçilik ilk sıralara yükseldi.
bu durum dsp (sol milliyetçi) ve mhp yi iktidara taşıdı. Biz milliyetçiliğin ve vatan perverliğin daha da yükselip ülke yararına kullanılacağını düşünürken birden ekonomi allak bullak oldu. Milli hisleri destekleyen paramıydı yoksam acımı bilinmez tüm bu ateş söndü.Mhp nin iktidar dirayetsizliği asker kanadının dsp ile evlilik ısrarına karşı duramaması 4 kasımda mhp yi iktidardan uzaklaştırdı. ( mhp den çok mu şey bekledik -ekonomiyle uğraşmak ve demokrasi gibi yoksa onlar bizim biriyle kavga ettiğimizde adam toplamak için çağırdığımız arkamız sivil kolluk kuvvetimiz miydi ? mhp liler bunu kendine dönüp bir daha sormalılar )…
şimdi terörist eylemler ve şehitler tekrar bir mhp yükselişine göz kırpıyor acaba akp nin refah ve faziletten çıkardığı dersleri uygulayarak geldiği iktidara
mhp de dsp-mhp-anap koalisyonundan dersler çıkarıp gelebilir mi ?
yoksa statükonun tekrar esiri olup chp ninde içinde bulunduğu bir koalisyona tekrar evet der mi ?