bildirgec.org

Sarsıldım önünde
Boşluktayım
Düştüm gözünden
Diz kapaklarım
Kanasa da kalkacağım
Yürümeye çalışıp
Kaybettiğim yolumu
Tekrar bulacağım
Göze aldım ben
Yolumda sensiz
Sessiz
Usulca
Ve
Kimsesiz
Yol alacağım
Sensizliğe
Demir atıp
Rotamı şaşırsam da
Ardından
Ağlasam da
Yokluğuna alışıp
Kendimi bulacağım
Ardına bakma
Yapamam sanma
Yapamazsam da
Sen bunu bilme
Güçlüyüm
Hadi
Sen git işine…

Son gecemizdi, bitiyorduk oysa nasıl da seviyorduk birbirimizi. Gururuma yedirip “gitme kal” diyememiştim. Diyemediklerim için kendimden nefret ettim.Yitirişti bu… Damarlarımdan akıp gider gibi… Umarsız gibi görünmeye çalışıyordum, tek umursadığım “o” olmasına rağmen nasıl da oynadım rolümü…Kapıyı çekti ve gitti… Gitmesini ben söyledim… Dilime küsüm şimdi… Gözlerine dalarak ne şiirler yazdım ben sana…Şimdi kimler yazacak şiirlerini…Artık sana “şiir gözlüm” diyen olur mu ki ?…Ya bana “şiir sözlüm” diyen …Gözlerim ardına, kapının suratına bakakalmıştı. Pişmanlığım çoktan başımı sarmıştı ama gururum pişmanlığımdan daha büyüktü. Bedenimi aşmıştı.Taşıyamıyordum artık…Sehpada çakmağını unutmuşsun. Fark edince aldım elime sineme bastım sana sarılıyor gibi… Kokladım… Az önce yanımdaydın, benimdin. Kapanan kapı ile el oldun, ele gittin, ben hala çakmağı kokluyorum…Oysa artık benim değilsin…Gitmeden önce son oturduğun berjer’e dokundum. Oturduğun yeri kokladım… Bu koku nasıl benden gitti diye çok ağladım.“O”da giderken ağladı, buna kalıbımı basarım…Evimde içtiğin son içkinin, arta kalan kadehine dokundum… Dudak izini aradım, dudağımı sürdüm.“O”nun dudağına sürüyor gibi…Karşılık versene “kadeh-can” can ver, kırıklıklarımı ört… Vefasız çıktın işte… Bu gece bu kadehi gözyaşı ile dolduracağım…Kadehe can vermek için çakmağını koydum içine… Şerefine sevdiğim şerefine…İçer gibi yaptım seni su niyetine…Birlikte yaşlanıp,beraber akacaktık hani ?…Beni kimlere bırakıp gittin ki…

Canım cam kırıkları ile doldu bu gece
Sensizliği koynuma sardım da uzandım
Üşüdüm çok üşüdüm
Sensizlik sarmadı beni
Yataktaki kokun sürmelendi
Yumdukça gözlerimi
Gözlerin gözlerime mühürlendi
Namussuz gece yine
Ciğerime çöreklendi
Sevmiyorum geceyi
Seni sevdiğim kadar
Sen gittin…
Arsız geceyi
Bana miras bırakarak…

Gürültü yapmayın yıldızlar bu gece acımı tenhada yaşayacağım…

Nasıl özledim seni bir bilsen,
yorgun rüyalarımın molası oldu gözlerin,
yüreğimi delip geçen gülüşün,
ve sen sevgili, yaşama tutunma sebebimsin.
Senden vaz geçmemek için vazgeçtim senden,
rüzgarda dağılan saçların çarparken yüzüme,
gül kokun çakıldı o an belleğime,
öyle bir düğüm atıldı ki kalbime,
ne yokluğun çözer artık, ne de ölüm.

Derin bir iç çekişin ardından, bir nefeste çekip elindeki sigaradan, yine umudun tükendiği sessiz bir gecenin sisli karanlığına gömüldü yüreği.Ümitlerine veda ettiği o hırsız gece sökmüştü gülünü koparırcasına yüreğinden, yılların hıncını alırcasına ısırdı dudaklarını, kanattı kanattı ama ağlamadı, yıllarca susmak bilmeyen yüreğine inat, ağlamadı..Hayata tutunmalıydı, kendini salıvermek bencillik olurdu, o alıştırmıştı herkesi hayata güzel bakmaya, ne olursa olsun katlanmaya, sevmeye, mutlu olmaya, şimdi aksini yapmak yakışırmıydı ona.

yıllar oldu ayrılalı
omuzlarımız birbirinden
ben hala bırakılmışlığımla yaşamaktayım.
ne vakit geçsem o günün sokağından
ayrılığın.
durur zaman bende o an
derinlerden bir çığlık kopar içimden
kimselere duyurmadan titrek ve ürkek.
geçerim usulca
donakalmışlığımın, ayrılığın sokağından.

“Huma kuşu yüksekleden seslenirmiş” öyle diyor oğuz aksaç yarım yamalak duyduğum seste.Kime seslenmiş,ne demiş diye düşünüp dururken bir elim çenemde,turnalarla dertleşmek geldi aklıma,
Çekerim turnam sineye,
derdi sineye
Bu yıl bize gülmek haram
belki seneye
derken içimden seneye de aynı mısralara taklırım ben diye geçmedi değil hani.
“Bir daha vursa idi nefesim nefesime” diyor da zülfü amca,demekle olmuyor işte bu nefes işi.Kesiliveriyor nefes vesselam.Ya senin ya onun hadi bilemedin her ikinizin.Eee ne olacak böyle.

“Gülmedim şu dünyada ötekide şüpheli” olabilir mi ki. “o yarin yüzünü bir daha görek” diye geçiriyorum içimden sonra ne olacaksa olsun şüpheli müpheli ne yapalım yani.

bütün ayrılıklar ağlatır…

seninle mutlu bir hayat kuracaktım
seni hep benim olacaktın
gün gelipde senin için ağlayacakmıydım
belki gelirsin diye yollaramı bakacaktım

hayallerimiz vardı köy düğünü yapacaktık
cocuğumuz olunca en güzel ismi koyacaktık
gün gelip biz ayrılacakmıydık
biri birimizi görünce başka tarafa mı bakacaktık

beyaz gelinliğinle şehir turu atacaktık
herkesi kıskandıracaktık
herşeye inat biz olacaktık
nerden bilirdik gün gelip hasret kalcaktık

Gidersen sen ben biterim
Sen benim canımsın
Kaderim aşkımsın
Hayatımın anlamı
Damarımdaki kanımsın

Gidersen sana ağlarım
Gidersen canını alırım
Gidersen gönlümü banlarım
Hayatımı sana feda eder
Ahirete alırım kendimi

Başımda ise aklım, yerinde ise mantığım son şansım bu: seni unutmaya gidiyorum.
Şimdiye kadarki (ayrılık) benim için çok zordu; ikilemler, yeniden başlama ihtimalleri, unutmak istemeler, nefretler, yalanlar, hatıraların üşüşmesi bir anda, ağlama krizleri, telefona bakıp dalmalar, mesaj beklemeler, uzun mailler yazıp gönderememeler, tüm dünyanın seni sorması…
Şimdi senin arkaya attığın (yada öyle olmasını umduğum) tüm ihtimalleri yıkmaya gidiyorum. İnan seni unutmak için elimden ne geliyorsa yapacağım.

Hala gitmemişken söyleyeyim, sana veremediğim son mektubumdan…

Daha öncede ağladım ben, daha öncede içim acıdı.. etlerim lime, lime ayrıldı kemiklerimden..yaralarımdan kanlı irinler aktı…..ama hayatımın en önemli muamması değildi hiçbiri…bilirdim, acının stajı yapılmadan mutluluk sağlam olmazdı …

oysa buna hazırlıklı değildim ben…bir ömrü gözden çıkarıp inandıklarımın çöküşünü izlerken, karmaşık bir harabiyetten başka hiç birşey hissetmemiştim şimdiye dek..

sonra……..sonrası yok, sonrası derin sessizlik……bir ömrün özeti, birkaç cümleye sığacak kadar yalın ve kısa işte…
geç oldu..…senden öncesini yok saydığım için, yalnız uyuyacağım ilk gece olacak bu…..yastığını yere attım, yatağın tam ortasında sere serpe yatıyorum..ohh be dünya varmış, tek başıma yatmayı özlemişim nice zamandır… istediğim gibi deli yatmayı, kıpır kıpır sağa sola dönmeyi, yataktan aniden fırlamayı, ayaklarımın ucuna basmadan yürümeyi, şakk diye elektrik düğmesini açmayı özlemişim… istediğim saatte yatıp, istediğim saatte uyanmayı, yatağa duş sonrası bornozla yatmayı, balkon kapısı açık halde rüzgarın serinliği ile uyumayı özlemişim..