yıllar oldu ayrılalıomuzlarımız birbirindenben hala bırakılmışlığımla yaşamaktayım.ne vakit geçsem o günün sokağındanayrılığın.durur zaman bende o anderinlerden bir çığlık kopar içimdenkimselere duyurmadan titrek ve ürkek.geçerim usulcadonakalmışlığımın, ayrılığın sokağından.bir garip olurum halaadını duydukçaveaklıma düşer gözlerinne zaman yağmur yağsa gecelerinice yıllar oldu artık oradan geçmeyelidost muhabbetlerinde adın söylenmeyeligönlümde sevda yelleri esmeyeligittim ayrılığın şehrinden duramadımçünküne vakit dışarı çıksamo sokak çıkıyordu tüm yolların sonunabilmem şimdileri oradaki kavaklar durur mu halasokağın başındaki o cumbalı evlerya o köşebaşında hep birilerinin yolunu gözler delikanlıve en son ellerini tuttuğumgözlerinin içine baktığımherşeyin en sonuncusunu yaşadığımızo koca ağaç altındaki boyasız bankacaba hala orada durur muo sokaktane zaman geri dönmek tutkusu düşse içimebilirim yine orada bulacağım kendimi.donakalmış bir zaman canlanacak yenidenellerimizinve yüreklerimizinbirbirinden ayrıldığıayrılığın sokağında..