Aşk nasıl bir olagudur ki daha tanışmadım kendisiyle. Evet evet 22 yıllık hayat serüvenimde bana bir kere bile uğramış değildir. Ama hoş bir duygudur tahminimce. Yani varlığını keşfettiğim insanlarda olumlu sonuçlar vermiştir. Peki benimle olan bu temassızlığını nelere borçluyum acaba? Bugüne kadar hoşlaştığım çok kız oldu. Hatta bazıları beni sürükledi. Ama asla kaptıramadı kendine.
Çoğunun beynine, bir kısmının güzelliğine, bir kısmının problemlerine, çok azınınsa var olup olmadığı belli olmayan cazibesine kapıldım. Sonra hepsinde bir dert çıktı. Kiminin beynini sevdim o benimkini sevmedi. Kiminin hoş ama çok boş olduğunu farkettim çabucak. Bazısının ayrıntıları vardı, ama genel olarak sıfırdı. Çok azınınsa cazibesi suda çözünebiliyordu(eferversandı). Ama hiç bir zaman bütün kraterlere amannn kriterlere uyan bir kız çıkmadı karşıma. Bu arada teptiği fırsatların bir kısmı bende hata yapığım imajını uyandırdı uyandırmadı değil. Ama uyku sersemi olarak pek bişi yapamadım. Peki bulursam ne olacak. Hemen evleneceğim. Çok ciddiyim evlilik hayatta kurmak ve sahip olmak istediğim tek kurum. Ve bir çocuk. Kendi çocuğum başkalarınınkini pek sevmem ama kendi çocuğum… Aman allahım ya. Düşünmesi bile çok hoş. Nerdeeenn nereyeee. Ama önce aşk. Sonra bunlar. Çünkü hayatımı birleştirip geri kalanını beraber geçireceğim insan önemli. Vs. Vs. Vs. Ne bielyim yazdım işte bunları. Dur şunu bir çöpçatan sitesine copy-paste ediyim. Bir talip çıkar belki. 😛
