Kadınlar çok eşliliği niçin kabullenirler? Eşlerini kaybetme korkusundan mı? Kendisi ile ilgili maddi-manevi muhtemel yok oluşların kaygısı ile mi? Sadece ‘kadınlık gururu’ diye toplumun isimlendirdiği gururun cinsiyete dayandırılmış son hâlinin üzerlerinde bıraktığı etkiden mi? Çocuk mu? Ben uzman değilim, uzman olan Psikiyatrist Doç. Dr. Oğuz KARAMUSTAFALIOĞLU’ nun konu ile ilgili ilginç araştırması burada, şurada da 59 ülkede yapılan konuyla ilgili araştırma var
Bebeklerin isimlerine özel olarak hazırlanan ninniler buRada hem de bedava olarak hizmetinize sunuLuyor. Sadece üye oLmanız yeterLi.
“Söz ve Müzik : Meyra” yazıyoR.
Ben oĞLum için indirdim, vaLLa çok hoş!
iki isimLi bir çocuk için oLacak mı diye denedim ama oLmadı maLesef 🙁
oLsun yine de güZeL bir çaLışma oLmuş, hazırLayanLara teşekkürLer.
“Kindo, ailelerin bir araya geldiği, aile ağaçlarını kurdukları ve büyüttükleri bir yer!”
Sosyal ağların aile için yapılan örneklerinden bir tanesi olan Kindo, www.kindo.com adresinde ziyaretçilerini bu sloganla karşılıyor. Sol taraftaki Flash animasyonu ilk giren ziyaretçiler için oldukça hoş bir sunumla bir ağacın büyümesini ve içindeki insanları gösteriyor. Daha sonra da bunu aile ağacı olarak adlandırıyor. Bizim soyağacı olarak bildiğimiz aile ağaçları Kindo’da Web 2.0 çağının iletişim gereklerine uygun olarak herkesin aile ağacındaki aile üyeleriyle bir sosyal ağ içinde haberleşmesini sağlıyor.
http://ladress.blogspot.com/2007/12/gl-ailesi-ocuk-bekliyor.html
Bakırköy Prof.Dr. Mazhar Osman Uzman’ın yaptığı ilginç bir araştırmanın beni nekadar etkilediğinden bahsederek başlamak istiyorum ilk yazıma…
Hayat bazen insanın istediği yönde ilerlemeyebiliyor.Kimimiz kötü bir çocukluk geçirmiş,incitilmiş olabiliriz.Bize öğretilen kimseyi hor görmemek,insanları anlamaya,onların yaralarını sarmaya çalışmak değil miydi? Öyleyse neden etrafımızda eğitimli olsun,cahil olsun insanları kırmaya,eleştirmeye hatta yargılamaya çalışanlar var?
http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=115079
http://kisiselgelisimci.blogspot.com/2007/11/mkemmeliyeti-anne-babalar-dikkat.html
Çocukluğumun en eğlenceli oyunudur renkli istop.Mahalledeki bütün çocuklar çember olup ne çok eğlenirdik. Hele de söylediğimiz abuk sabuk renklere ne kadar gülerdik.
Şimdi sokaklara bakıyorum da ne istop var, ne de yerde çizili duran seksek. Bizim seksek çizgimiz yerde hep hazır olurdu. Okuldan çaldığımız tebeşirlere ne çok sevinirdik. (Renkli getiren olunca onu ödüllendirirdik) Apartmanın merdivenlerinde evcilik oynardık. (Bütün oynucaklar çıkardı evlerimizden) Onları biz dağıtır yine biz toplardık:) Kimse kızıp, şikayet etmezdi. Şimdi apartmanınızda kaç kişiyi tanıyorsunuz? Ya da kaç çocuk birbiriyle arkadaş?
http://selmanaslan.blogspot.com/2007/11/ocuunuzu-internetin-zararlarndan.html
Bu yapılmamalı. Burada kendime söz veriyorum yaşlandığım zaman buna engel olacağım.
Kabul ediyorum bugün benim için gerçekten karlı. Işıklı ayakkabılarımı ilk defa giydim. Kerem ayakkabılarımı incelerken yaşadığım mutluluğu tarif edemem. Onunkilerin sadece topuklarında ışıkları vardı, artık yanmıyorlar zaten.
Yeteri kadar para da kazandım. Tam 115 YTL. Poşet dolusu şeker, çikolata ve evde yenmeyi bekleyen bir o kadarı. Babam, abime sabahın köründe ellerini, ayaklarını yıkatırken yaptığım şirinliklerle yatakta kalmayı da başardım. Bu eve gelene kadar herşey öyle güzeldi ki. Ne biçim bir ev burası saatlerdir oturuyoruz. Karnem nasılmışmış… pöh! İyi işte ellerinizden öper allah allah yaa… Her bayram babam böbürlene böbürlene anlatır bu kadına benim gibiler için özel bir okul olduğunu. Asıl böyle kadınlar için özel bir okul olmalı.
