bildirgec.org

kusursuz dünya

Senaryosunu John Lee Hancock ‘un yazdığı, başrollerinde Kevin Costner, Clint Eastwood, Loura Dern gibi usta oyuncuların paylaştığı, 1993 yapımı müthiş bir duygusal macera filmi Kusursuz Dünya.

Çok iyi bir senaryo, usta oyuncular, ayarında verilen duygusallık, muthiş karşılıklı diyaloglar, gerçekçi takip ve aksiyon sahneleri ve alışık olmadığımız mutlu olamayan bir son. Konusu kısaca su şekilde: Hapse düşen Butch Haynes ve onun psikopat hücre arkadaşı Pugh karar verip birlikte hapisten kaçarlar. Polislerden kaçarken tesadüfen bir eve girerler. İşler ters gider ve evin küçük çocuğunu rehin alıp evden uzaklaşırlar. Fakat bu babasız çocuğa Butch’ın arkadaşı kötü davranmaya başlar ve bunun sonucunda Butch, Pugh u öldürür. Bundan sonra Butch ve Buzz’ın macerası başlar.
Buzz gibi kendisi de babasız büyüyen Butch arasında güzel bir ortaklık ve arkadaşlık başlar ve tabii ki duygusal bir bağ kaçınılmazdır.

kusursuz dünya

1993 yapımı “Bronx Tale” Robert de Niro‘nun ilk yönetmenlik denemesi olarak da dikkat çeken bir yapım. Filmde şehiriçi otobüs şöförü olan Lorenzo karakteriyle başrolde izlediğimiz Robert De Niro, bu karaktere can verirken babasından esinlenmiş. Filmde Calogero karakterinde izlediğimiz oğlu ise tahmin edeceğiniz üzere Robert De Niro’nun çocukluğundan izler taşımakta.
Film Bronx kasabasında bir mahalleden bir mahalleye 15 dk da geçilebileceğini ama bu zamanda bu mesafenin yıllar alacağını söyleyerek başlıyor. Zencilerle Beyazların komşu mahalleleri paylaştığı Bronx’da Beyazların mahallesinde babası katı kurallı bir otobüs şöförü olan Calogero, mahallenin hakimi mafya babası Sonny’e hayrandır. Birgün mahallede otururken Sonny’nin bir cinayetine tanık olur ve polis katili teşhis etmesi için Calogeroyu çağırır. Calogero, Sonny’yi görmesine rağmen onu görmediğini söyler. Bu aşamadan sonra Calogero ile Sonny arasında bir bağ kurulur ve Sonny bu genci sürekli yanında gezdirmeye başlar. Bu durumdan rahatsız olan Lorenzo sürekli Sonny’yi uyarmaktadır.
Bu şekilde kurulan düzen Sonny’nin öldürülmesi ile son bulur. Joe Pesci oyuncular arasında yer almasına rağmen misafir oyuncu olarak karşımıza çıkıyor.

Yönetmen: Robert De Niro
Senaryo Yazarı: Chazz Palminteri

Oyuncular:
Robert De Niro – Lorenzo
Chazz Palminteri – Sonny
Joe Pesci – Carmine
Lillo Brancato – Calogero ‘C’ Anello (17 yaşında)
Francis Capra – Calogero ‘C’ Anello (9 yaşında)

Bronx Sokaklarında otobüs şoförlüğü yapan Lorenzo, küçük oğlu Calogero’yu iyi yetiştirme ve yaşadığı yerdeki tüm kötü şeylerden uzak tutma çabasındadır. Küçük Calogero ise evlerinin yanında bulunan barın sahibi ganster Sonny’i izleyerek ona özenmektedir.

Bir gün sokaklarında Sonny’nin de karıştığı bir cinayete Calegero da şahit olmuştur ve polis onun bu olayı kimin yaptığı hakkında şahitlik yapmasını ister. Ancak küçük Calogero, Sonny’i bu olayın içinde olmadığını söyleyerek teşhis etmeyi reddedince Sonny onu kendi oğlu gibi koruma altına alacaktır. Bu durum o büyüdüğünde de devam edecektir. Calogero ise zaman zaman yaşanan olaylar yüzünden bir tarafta Sonny diğer tarafta babası olduğundan arada kalacaktır.

Larry Lipton ve Carol Lipton, uzun bir evliliğin, heyecansız ve can sıkıcı yanını paylaşan, birbirlerinden oldukça farklı ve orta derece uyumlu bir çifttir. Larry’nin spora ilgisi, Carol’un ilgisizliği; Carol’un opera sevdası ve Larry’nin anlayamadıklarına katlanamama huyu, birlikte geçirdikleri hayatın bir parçası haline gelmiştir. Sıradan bir akşamın sonunda evlerine dönen ikili, apartmanda, yan komşuları Paul House ve Lillian House çiftiyle karşılaşır. Carol ve Larry, davet üzerine geceye House çiftinin evinde devem eder ve çiftin misafirperver tavırlarının yanında, yıllardır birlikte olmalarına rağmen, birbirlerine aşırı ilgi göstermeleri, Lipton çiftini etkiler.
Evliliğinde heyecanın eksikliğini hisseden Carol, yaşlı çiftin sempatik tavırlarına imrenir. Larry ise, karısının tam aksi, kötümser ve umursamaz haliyle, Carol’unkilerden farklı yönde ilerleyen takıntılarıyla dolmuş, evliliğinde hçbir eksiklik hissetmez.
Karısından boşanan Ted ise, Larry ve Carol’un en yakın arkadaşıdır. Kadınlarla yolunda gitmeyen işleri, Ted’i ilk aşkı, Carol’a yöneltse de, Carol, durumu farketmemektedir.

Bir sonraki akşamda, apartmandaki hararete koşan Lipton çifti, Bayan House’un, kalp krizine yenik düşerek, hayatını kaybettiğini öğrenir. Durumun şaşkınlığını yaşayan Carol ve Larry, Bay House’a yolda rastlarlar ve taziye dileklerini bildirirler. Rahat tavırlarıyla karısının ölümüne alışmış görünen Bay House, Carol’un dikkatini çeker. Duruma anlam vremeyen Carol, Bay House’un şüphe çeken tavırlarına kayıtsız kalamaz ve işin peşine düşer. Başını belaya sokmak istemeyen Larry, monoton hayatına yeni bir heyecan istemeyecek kadar tekdüze bir adamdır ve Carol’u engellemeye çalışır.

Sleepless in Seattle

Yavaş ama emin adımlarla serimize filmler eklemeye devam ediyoruz…
Yeni filmimizTom Hanks ve Meg ryan‘ın başroller için bir araya geldiği (ama filmde sadece birkaç dakika birlikte görüldükleri) Sleepless in Seattle.

Başlangıç sahnesinde annesinin öldüğünü öğrendiğimiz Sam Baldwin‘in tek çocuğu Jonah, bir buçuk yıldır dul olan babasının birisiyle evlenmesini istemektedir. Bu sebeple yılbaşı arefesinde bir radyo programına telefonla katılmak ister. Annie bu sırada kanalları gezerken Sam’in konuşması ilgisini çeker ve sonradan oğlundan telefonunu alan Sam’in cümlelerinden çok etkilenir. İlerleyen günlerde garip bir şekilde Sam’in hayatında olması gereken, kaderinde yazılı olan erkek olduğuna inanmaya başlar; fakat halihazırda birkaç ‘ufak’ sorun bulunmaktadır. Nişanlısı Walter‘la evlenecek üzere olması bunlardan bir tanesidir.

Kim demis romantizm öldü diye?

True Romance 1993 yilinda Quentin Tarantino tarafindan yazilip Tony Scott tarafindan cekilmis bir romantik suc filmidir. Tarantino cok istemesine ragmen yonetmen koltuguna oturamamis, senaryoyu satmak zorunda kalmistir. O yillarda oyunculuk kariyerinde oldukca zorlanan Tarantino cikisin kendi yazdigi/yonettigi filmlerde oldugunu kesfetmistir. True Romance, bir sene sonra Pulp Fiction‘la yapacagi patlamanin bir habercisidir adeta.

Clarence & Alabama Worley

Filmimizin konusuna gelince.. Clarence Worley, Detroit’te ikamet eder, Elvis hayranidir, bir cizgi film dukkaninda takilir ve dogum gunlerinde de sinemaya gider. Yine dogum gununde gittigi bir Sonny Chiba filminde bir guzel hanim olan Alabama ile tanisir ve birlikte olurlar. Ertesi sabah olmadan Alabama bir telekiz oldugunu ama Clarence’tan cok hoslandigini itiraf eder ve ertesi sabah evlenirler. Clarence Alabama’nin esyalarinialmak uzere kaldigi yere gider. Ancak eve geldiginde Alabama’nin bavulunun icinde esyalari yerine bir kilolarca kokain oldugunu gorurler ve bunlari satmak uzere mor kadillaklarina atlayip Hollywood’a dogru yola cikarlar.
Kurgusu artik Tarantino icin klasiklesmis bir yapiya sahip filmimizin: 1.bolumde seyircinin hicbirseyden haberi yoktur. 2.bolumde biraz biraz yakalar olaylari ve 3.bolumde artik seyirci karakterlerden daha cok sey biliyordur.
Biraz da kadrodan bahsetmek gerekirse, şöyle ki:

PopularMechanics sitesi, son 100 yılın 10 önemli felaketini listelemiş. Sıradan bir yazı değil, felaketlerin bize (daha doğrusu başına gelenlere) ne öğrettiğini de yazarak bu tarz araştırmalar arasından sıyrılıyor.

1906: San Francisco Deprem Yangını

yangın sırasında bir görüntü

San Andreas Fayı’ndan gelen 7.8 büyüklüğündeki deprem, şehrin işçi sınıfının yaşadığı merkezi vurunca birbirini takip eden patlamalar şehrin üzerinde korkunç bir duman görüntüsü oluşturdu. 10 En Kötü Felaket yazımızın ilk felaketi, yeniden yapılandırma konusunda bir ders öğretiyor ve yıllar sürecek deprem araştırmasını tetikliyor.

http://www.rocklistmusic.co.uk/steveparker/1001albums.htm

bazen şimdiyi yönetmek için önünüzdeki taşları temizlemeniz gerekir…süpürenin , öğütenin kim olduğu hala meçhul ? acaba biraz aşağıya bakın ırakın kuzeyine anlarsınız….

turgut özal ölüm tarihi 17 Nisan 1993 (şüpheli)	eşref bitlis ölüm tarihi 17 Ocak 1993 (sabotaj olasılığı)	adnan kahveci ölüm tarihi 5 Şubat 1993 (şüpheli)
uğur mumcu ölüm tarihi 24 Ocak 1993 (bombalı saldırı)

1993 tarihinde ölen değerli insanlarımız acaba şimdi onların eksikliğini hissetmiyor muyuz?