Yaşadığımız cehennemin hangi coğrafyasında olursa olsun herkes için güzel kokular, manzaralar, doğum günü, sevgililer günü, ot günü, bok günü; her gün için mutluluk ulağı sayılan tek bir şey vardır; çiçekler. Ama çiçeklerin doğru yeri bulduğu da olur hayatta, yalnızca bir kere. İnsan, hayatında sadece bir kez doğru zamanda çiçek alabilir, o da cenazesidir. Zaten o günde de alamazsa, bu tastamam mutlu bir ölüm fotoğrafının düşen son domino taşıdır.Ve bu cehennemde, soran insan için ideal olan tek şey iç sıkıntısıdır.
yorumlar
resim seçimlerin süper yawwwwsırrın nedir?
Majör depresyonun anası ile şizoid sexdesin neceff usta.
eyvallah…),derin olması bir sır varolduğu hissi uyandırıyor bende.
”buklet DİYOR Kİ, (19 Şubat 2009 12:27)Mezar taşıma şunu yazdırmak isterim; lütfen çiçek getirilmemesi rica olunur. Kendinizi getirin….”Ben de şunu isterim, kendinizi de getirmeyin, yaşarken nasibimi almıştım..
susmak var,gidiş var geri dönüş yok… son yok yeni bir başlangıç var…kendi derdine düşmüşlük var yok tanınmışlık… utanç var, yok pişmanlık… alın lekeleri var yok arınmışlık…bekleyiş var yok bekletilmişlik…var oluşun içinde yok oluş var…
dua alayım ben çiçekler kalsın
dular ve cenazeler evet ya belki hayır bilmiyorum saçmalıyorsun gibi devam etmek iste çünkü bu kimsenin umrunda değil..