Umurumda değil tarih,Bir anda silinmiş, bir ruh kalmış ortada.Bir ruh ki, nerede doğduğu belli olmayan.Umurumda değil kaldırımda yalnız yürümek.Yürümek benim olmayan bir eve doğru,bir kışlaya hastaneye gider gibi yürümek…Umurumda değil hangi suratların ortasındatutsak bir aslan gibi dikilip kaldığım.sevilmişim, sevmişim, sevmişler, umurumda değil…Av köpeklerinin en kurnazı gelip arasa,bulamaz bana ait izleri, bana ait ne varsa.kütük haline getirilmiş bir ağaçtan başka…Şimdi kendimi savurup gideceğim,umurumda değilsin, desem de,”bil ki, kötü bir yazarın, yüreğini yakıp gidiyorsun!”
yorumlar
Terk edip gidecek kadar bizi umursamayan biri için değil herşeyden vazgeçmeye, tek bir damla gözyaşı dökmeye bile değmez. Ama şiirler de şarkılar da genelde bu tür kalp yaralarından doğuyor. Kalbe söz geçirmek mümkün olmadığından, ne kadar değmediğini bilsek de o kişi için kendimize acı çektirmeye devam edebiliyoruz.Kahramanın aşk konusundaki anlayışına taban tabana zıt bir anlayışta da olsam, şiir çok güzel olmuş. Ellerinize, yüreğinize sağlık!
çok saolun mavilikler, ne terkeden ne terkedilen var:) şairimin keyfi yerinde teşekkürle…
Buna çok sevindim.
Güzel çok güzel.