Günlük07.03.2007Saat oldu 02.30. Uyku tutmadı günlük. Hayat akıp gidiyor. Sarsıldım bugün, o küçükleri gördüm ya öyle. Kimilerine dünya pespembe görünmüyo, ama bunlar çocuk ki. Oyuncaklardan oluşan bir dünyaları var. Aklımdan atamıyorum günlük, ölüm ve yaşam arasındaki çizginin üzerinde yürümek benim becerebileceğim bir iş değil sanırım. 2 ay önce koşup oynadığın çocukların günden güne eridiklerini görmek, dua etmekten başka bir şey yapamamak… Elinden kayıp yok olacağını bile bile, onlarla oyunlar oynamak, onlarla çocuk olmak ama kahrolası bir yetişkinin beynine sahip olmak…Yarına umutla bakıyorum ama önceliklerim değişti sanırım günlük. Hayat adil değilmiş, çocuk olmak bile acı çekmeye engel değilmiş. Hele filmlerde ki gibi bir dünya olmamış hiç.Bunu okuyan varsa da yatsın kalksın dua etsin haline… yoruma gerek yok yaşayıp görmek lazım böyle şeyleri. dışarıdan konuşmak kolaydır her zaman, ne diyeyim günlük… allah o annelere sabır versin diyeyim, anne olmak böyle birşey demek. Yavrusunu her zaman kollayan, umudunu kaybetmeyen çok güçlü ama bir o kadar da kırılgan varlıklar. Ağlamak size hiç yakışmıyor…Konuştum ya biraz rahatladım sanki günlük, bitti.
