Yalnızlıkla nasıl baş edilir sizce…İnsan yalnızlığını atlatmalı ama ne şekilde bunu bulabilmek çok zor işte.Aile,arkadaş,eş,çocuk yada kim olursa olsun çoğu zaman yalnızlığınıza çare olmazlar.Yanında seninle olmaya çalışırlar ama zamanla o kadar uzaklaşmışındır ki o insanlardan kendini kalabalıklar içinde yapayalnız bulursun.Anlatamazsın çünkü bilemezler anlayamazlar.”Seni anlıyorum haklısın üzülme”Derken bile aslında ne kadar yabancı olduklarını anlatırlar bir şekilde.Samimi değildir,teselli amaçlı söylenen sözlerdir. Bilirsin ama kalp kırmamak için dinler ve susarsın.Bu şekilde yalnızlığı daha da büyütürüz aslında.
yorumlar
Sevgili Esra, oyalanmaya çalışmak iyi yol. Hobiler bu esnada muhteşem gelir insana. Birşeyler yap, edim lazım sana. Boş durdukça kafa durmuyor. O kafa ki, yer bitirir, kimi zaman cehennemi de dünyaya indirendir…İnsanların akıl vermekten vazgeçebilmesini beklemek, onların oldukça olgun olmalarını beklemekle aynı.Muhtemelen kendilerince ne yapacaklarını, nasıl yanıt vereceklerini bilmiyorlar. Bir de boş teneke çok ses çıkartır diye bir laf var, çok severim; bazen teselli edeceğim diye o kadar boş konuşulur ki, daha beter olursun.Aynı senin anlattıklarından yakınmıştım… Bir arkadaşım birgün dedi ki, ‘Kabul et, hepimiz tamamıyla yalnızız. Biriyle birlikteyken dahi yalnızsındır. Yalnızken mutlu olmayı başarabilirsen, başkalarıyla iken de mutlu olabilirsin.’Sana bir tavsiyem daha var: Al eline bir yasin (kitabını) oku, baştan sona; yüksek sesle. Tüm sureleri, duaları, sadece yasini değil. Ben de çok işe yarar, yüreğime ferahlık gelir.Sevgiler…
yorumun ve tavsiyen için teşekkür ederim 🙂 ewet haklısın insanın kendini iyi hissetmesinin en kalıcı yolu aslında maneviyattır.Ama öyle zamanlar geliyor ki (yanlış bir kelime kullanmak istemiyorum burda )bunalıyor insan işte.tabi ki mutlu olunacak çok şey var.En büyüğü yaşıyor olabilmek zaten.Kimseyle paylaşmamak birçok şeyi içinde hapsetmek bazen yoruyor ve böyle kalemin ucundan akıp gidiyor…
Zaman geçtikçe hayat bizi zorladıkça daha da uzaklaşıyor ve yalnızlaşıyoruz sanırım.Haklısın V1P3R aşklarda eskidenmiş birlik beraberlikde zaman ilerledikçe yalnızlıkda artıyor aşklarda anlamını yitiriyor.
Yalnızlık şalgam suyu gibidir. Ekşidir, çoğu insan sevmez ama onun yeri ve tadı ayrıdır. Yanızlığı kötü bir şey olarak görme, onu tanımaya çalış, onu sev. Onun birçok şeyden iyi ve güzel olduğunu anlayacaksın. Aman çok da bağlanma sakın! 🙂 Her şey bir denge içinde olmalı.Yalnızlık -hele ki şu zamanda- dert edilecek bir sorun değildir. İnternet sayesinde bir anda hiç tanımadığınız insanlarla sohbet edebilirsiniz. Buradaki gibi, yazdığınız bir yazı ile karşılaşmanız mümkün bile olmayan insanlarla görüş alışverişi yapabilirsiniz.Yalnızlıktan daha kötüsü samimiyetsiz birlikteliklerdir. Yalancı, ahlaksız, sorumsuz insanlar sosyal çevremizde o kadar çok ki. Üstelik çoğu zaman onlardan kurtulmak mümkün bile değil. Asıl düşünülmesi gereken sorun bu.Sonuçta yalnızlık gibisi yok. Onun tadı bambaşka!
yorumunuz için teşekkür ederim.O dediğiniz kalabalıklardan sıkılmış insanlar için geçerli.Yalnızlık kimi zaman aranır özlenebilir bile ama kalıcı yada uzun süreli olunca insan sevemiyor.İnternette evet yazışacak fikir alışverişi yapılacak belkide dertleşecek insanlar bulunabilir haklısınız gelgelelim ki sanalda olan arkadaşlıklar aslı gibi olmaz bunaldığınızda karşılıklı oturup dertleşeceğiniz omuznda ağlayacağınız kişiler olmaz.Ayrıca samimiyetsizlikse bu net ortamında daha fazla