Kadın ve erkek farketmez. Her cinsin yaptığı bir hatadır yanında ona tapanları görmeyip uzaklardaki imkansız aşkların peşinde koşmak. Bizim peşimizde görmeyiz yada görmezlikten geliriz. Ve biz birilerinin peşinden koşarız sürekli. Yakınımızdaki belkide çok iyi tanıdığımız kişilerin bizden hoşlandığını anlarız. Fakat onlarla bir ilişkiyi aklımızın ucundan bile geçirmeyiz. Ama bilirizki bizi en çok o mutlu eebilecektir. Çünkü bizi en iyi o tanımaktadır. Biz yine zoru ve acı çekmeyi göze alır imkansızlara yöneliriz.Yoksa insan acı çekmekten zevkmi alıyor?İnsan mutlu olmak için çabalarken kendini dahada mutsuzluğa atmıyormu gerçek aşkları görmeyerek.Sizce bu mantıklımı?bence çok mantıksızca bir davranış….