Suya daldım bu gece,Balıklarla yüzdüm.Konuştuk saatlerce senden,Ben anlattım onlar dinledi.Sonra sazan geldi elinde saz,O çaldı, biz söyledik.Bir an unuttum seni,Sonra bir yengeç takıldı ayağıma,Canım yandı, geldin aklıma.Sudan çıkmadım o gece,Sabah suyun yüzünde; tepemde güneş,Midemde balıklar,Tiksinti ve nefretle uyandım.En çokta senden nefret ettim,Beni sensiz yapan senden…2000
yorumlar
çok güzel..
“canım yandı, geldin aklıma…”canımızı yakan hep en çok hatırlanan mıdır?
”Balıklarla yüzdüm, konuştuk saatlerce senden” Bu ifadeye bayıldım , üzerine bir ”Twist” iyi gider bence..
cok hos olmusss
süper olmuş @zen
Geçmiş dediğimiz şey böyle bir şey değil midir? Küçük ipuçları hatırlatır bize anıları. İpuçları bittiği an geçmiş de unutulmuştur. Bu ipuçları de hep can yakar, nedense.Velhasıl aklıma Beyaz Gemi geliyor.
takdir bizden…
insanı en çok ve en derinden vuran da en sevdiği olurmuş nedense!
Su baliklarla bir de ben söylesebilsem. Cok güzel zen…
kıçı kırılmış amforalar hep hüzün verirdi yaşlı orkinos Canıtın’a.. çocukluğunu geçirdiği, anasının-atasının doğduğu, kabartmalı, 3 kulplu, kadim troia amforası trolcülerce parçalandığından beri düşmandı tüm balıkçılara..