Muharrem ErtaşGünümüz gençliğinin pek haz duymadığı bir tarz; Türk Halk Müziği. Oysa kimler gelip geçti bu diyardan, ismi anılmadan. Ozanlarımız, ne türkü olur onlarsız, ne biz yaparız türküsüz…Çok Muharrem Ertaş‘lar yetiştirdi bu ülke. türkü söylemek yemek gibidir, ekmek gibidir. sevdiği için yapardı sanatını, para şan söhret basit bir duyguydu belki. üretken sanatçılar yetiştirdi bu ülke. yinede ne Köroğlu‘su kaldı, ne de Karacaoğlan‘ı.bir Aşık Mahzuni Şerif vardı, birde çeşm-i siyahım. Mahzuni bir Aşık Veysel vardı, birde dostlar beni hatırlasın. Muhlis Akarsu‘yu da unutmamalı. e sıkıştırmalı kıyıya köşeye son mudaimlerden Musa Eroğlu‘nu.Türkülerin çıkış noktası Kırşehir ve abdallar‘dır. abdal aşiretinin son yaşayan ferdi; Neşet Ertaş.şu gün “aptal” diye adlandırdığımız insanlarla karıştırılmasın. kimler olduklarını gayet iyi biliyoruz. Neşet ErtaşKıssadan hisse; Türküler bizim; özümüz, gözümüz, sözümüz. fazla yaklaşanın gönlünü yakar, uzakta kalanınsa canını…Saygılar…