sürt ellerini tenimetenim mahşer teninekalbim uzaktasöz yanında solartanrısını kutsayan gecegibi kadınlar sevdimhurûfi benim, o rûmi’ye kanarboyuna soyundum soyunasoyuna soyuna çoğalttımaşkın temini parmaklarındaeğil ak çimeeksik kalan harfler kiracısenin morfin gözlerinesen var mıydın yoksabursa işi çakıma bakarkenhani diyorum, hazır sevişmişkenbi’ öldürsem seni rakımlarakımı ırak haydarimlebi’de ece abi’den mor külhanihani yani
yorumlar
o/eksik ses kat’a söylenmemeli.sırr-ı kadim elif/mimde gizli.bana farketmez haydari/hurufi.üzülme hayat verir def-i.yek zikrederim sabah akşamdü yarime söyle benden selamse güvercine yükledim ahkamcağar affet benim hatam/ağam
eyvallah…
koparıp na bu ciğeri bıraksam avcuna,affettirir mi aldığım nefese ihanetimi..?ol ciğeri banıp da yesen kirli kanıma,acep bu dindirir mi baki nedametimi..?
âlâ!çalışmalarınızı “serbest”ten esirgemeyiniz…
Şair burda sevdiceğini rakı ile nasıl öldürecektir, unutarak mı?Unutturamaz seni hiçbir şey, unutulsam da benHer yerde sen, her şeyde sen, bilmem ki nasıl söylesem?Bir sisli hazân kesilir rûhum eğer görmesemNeş’em de sen, hüznüm de sen, bilmem ki nasıl söylesem?
“şair” mi?!hâşâ! belki mair olabilir…o da belki…dış dünyanın hakikatinde “kendi” hakikatiniarayanlar, bulmak için çabalayanlar dize dize dizlerinisürtecektir hayatın kaldırımlarına…bence…
şimdi iyi okuyunuz!ben lafın gelişi bir “yiğidim” ve yoğurdumu pudra şekeriyleyemeyi tercih ediyorum!bu cümlem sanadır et mi, balık mı olduğu belli olmayan”hııımmm” üstadı bay sahinden!alınız bu cümlemi…ezberleyiniz. içselleştiriniz. hatta, işe yararsa “hım”layınız!!!bakış açısı denen şey tam da burada!önyargı ve önalgı (ne demekse!) tüm haşmetiyle ekranda…kopanisti, “ne iyi ettin” derken; sahinden rumuzu”yazılarını hortlatıyor, durdurun” diyor!bunlardan sıkıldım işte!tornadan çıkacağız di mi hepimiz?tıpatıp pıt pıt!yok sahinden, yok!yoğurduma tükürmeye kalkma!önündeki yemeğe bak lütfen!rumuzunu hatırlayamadığım kıymetli bir arkadaş ise,”yazılarının tozunu alıyor” yazmış.eyvallah!çok tuttum bu teşbihi ama tozunu değil darasını alıyorum,ki darağınca fazla zorlanmasın!vallahi hepinizi seviyorum!kılçık atanları ise sevmiyorum ama “anlıyorum”.anlamak, sevmeye giden yolu inşa eder.bu kadar!notumdur: bu miiri yazmadan bir gece önce kolsuz bir hattat’ı hatmetmiştim.ece ayhan pirimdir. prim yapmamıştır pop(üler) kültürde;ancak beynimizde sıkı bir ihtilal yaptığı kesin!
ne yani sustu diyerekten, unutacak mıyız üstadı..canlan mefkud, canlan!.şu mısraların güzelliği, küçük bir çoçuğun çook yüksek bir kaydıraktan kayarken ki, hissiyatını yaratıyor bende..ilk mısradan son mısraya..durmaksızın..biranda!.
ne lütufkarsın sen absence!kalbimde yaşamaya çalışan güllerden en güzelini sana yolluyorum.biliyorum; istersen tutarsın.
on numara olmuş..