Uyuma ve uyumama arasında gidip geliyorum..Vücudum o sıcacık yatağa girmek istiyor, elim ise farkında olmadan kalemi hareket ettiriyor..Bu gece 4.kez yazıyorum beyazlar üzerine..Söylenecek çok şey varken, bağırıyorum ama sesim çıkmıyor..Peki diyorum..O zaman bende sarılırım eski dostum kaleme..Ama kalem anlıyor, içimdekini kelimelere dökecek gücüm ve cesaretim olmadığını..Gerçeklerin acı olduğunu hissettiriyor bana , ve kalemi bırakıp hoşça kal diyorum bu sır dolu sayfaya…
