Günü mahsunca yapayalnız bitiren kimseler değiliz artık… Akşamüstlerinin sinsice insana bulaşan o ağdalı suskunluklarını gürültüye, sevgiye boğan kocaman bir sevdâ’ ya teslimiz.Doğanın sabaha hazırlamak için güneşi çekip almasına rağmen iki kalbi ısıtan aşkın güneşi hep pırıl pırıl, bu sevdâ’ nın nöbetinde, sonsuz devriyede…Hayat acımasız; türlü çeşit fırtına var, engebe, meşakkat…Ama insan bildiğinde sevdâ elinde olduğunu, hayattaki mücadelelerine karşı bir – sıfır önde başlıyor, birliktelik zırhında tüm savaşlara hazır hissediyor…