Sayıklayınca ”ayıklamak”Soruyorum sayıklamaların edebi ruhuna:-Kültür sanat bölümünün edebiyat duvarına işemek caiz midir?Bir elma düştü gökyüzünden sordu Havva :-Caiz mi?Gizlerin ülkesinin mavi boyalı duvarlarında dolaşan buğulu düşüncelerin sebebi değildir biline !!Abraka dabra nıtt olmadııı !!Dördü dört geçmiyorken sevmiyorum seni, beş ihtimaline rağmen…Minik eller ölmesin!Ya minik ayaklar ?Senden çok şey dilemiyorum..101. kez izlenen bir filmin son repliğindeki bakışların avutur her gece sızlayan ruhumu..Islak duygularımı kuruluyordum ’’postmodern’’ mendilimle…Gitmelere yüzerken bedenin, ruhun başka bir şarkıyı mırıldanıyordu, gözlerin ağlamaklı bir kadının son dokunuşlarıydı ….Pandomim şairinin, enstantane cümlelerini kokluyorum bu fakir coğrafyamda..Sayıklamalar kelimelerin sevişmesi gibidir, sayıklayan bir edebi ruh dinin ebedi misyoneridir ..”Şiir, kelimelerin dinidir ” ya sen ?