Yaz geldi sevgilim etrafına bir bak…Derler ya doğa uyanıyor aşka sevgiye..Elele sevgililer ,muhabbet dolu canlılar…Sen neredesin bu tabloda sevdiğim?
Bir bankta oturmuş,etrafı seyrediyorum sensizliğimle başbaşa…Sevgiyle birbirine bakan gözleri kıskanıyorum.Hayal ediyorum,karşımda oturan o çift var ya biri sen biri ben olsak.Ellerimi tutmuş sevgiyle gözlerime bakıyorsun.Sanki kimse yok bu hayatta sadece sen ve ben kalmışız duran zamanda..
Akan gözyaşımla ayıldım çünkü hayallerimde bile birden kayboldun…Herkes benim sanarken sen yoksun.Acı çekiyorum,dönmeni bekliyorum.Dön artık bitsin acılarım..İçimde taşan sevdanı kalbine akıtayım…
yorumlar
özlemeyeceksin kimseyi… özlemini gideremessen nefrete dönüyor !
Elimizde olsa özlememek keşke.Bazen insanın ndilinin inkar ettiğini kalbi sessizce yaşıyor.
bak ne güzel söylüyorsun ‘kalbi sessizce yaşıyor’!Sessizce yaşasın!
sessizlik ya da sessiz kalmak çoğu zaman kişiyi patlama noktasına getirebilir ama sabır taşı olabilmekle alakalı sanırım.Özlemek sabredilbilmekle eştir sabır taşarsa kalp de sessizliği bozar.