Oyunları vardı ben’in, oyun içinde ve ben’lerin. Ben, oyunlar oynardı ben’e ve ben’lere. Herkes oyunlar oynardı kendine ve herkese.Oyun oyundu sadece, ama hayattı aslında, yaşamaktı.Ben bunu bilirdi, herşey ben içindi, yaşamak da.Yaşamak bir oyundu, iç içe geçmiş oyunlardı. Ben bunu bilirdi, yaşamakdı asıl olan. Herşey bir oyundu ve hepsi yaşamak. Ve hepsi ben içindi.Ben varolmak demekti, anlamak, bilmek, acıkmayı, doymayı, doyamamayı, öfkeyi, kıskançlığı, sevgiyi ve plan yapabilmek herşeye dair, oyunlar oynayabilmek.Ben bilirdi, hayatın kuralları vardı, şartları ve sınırları, hepsi kendisi içindi. Oyunlardı hayat, oyun içinde.Oyun hesaptı sadece, yalan değildi, yanlış da. Kötü ya da iyi ya da çirkin veya güzel. Sadece oyun, sadece hesap, ben bilirdi hesabını. Çünkü oynamayı bilirdi, herşeyi anlamlı yapan kendisiydi, herşey ben içindi. Gerisi önemli değildi.Herşeyin bir açıklaması vardı, zaten olmasa ne olurdu ki? Önemli olan hesaba uymasıydı ve herşey hesaba uydurulabilirdi. Bu bir oyundu.Bazıları düşer, bazıları ayakta kalırdı, hayat böyleydi.Sınırları vardı hayatın ve kuralları. Ben bilirdi.Ben’ler vardı ben içinde ve ben’e oyunları, bu, yaşamaktı sadece, hayat böyleydi, ben bilirdi.Oyunlar önemliydi, hesap önemliydi. Hesap yaşamaktı. Ben hesabını bilirdi. Gerisi önemli değildi. Bunu bütün ben’ler bilirdi, iç içe veya yan yana. Bütün ben’lerin oyunları vardı. Çünkü hayat buydu.Sadece ben ve ben’lerin hesabı önemliydi, çünkü herşeyi var eden ben’di ve anlamlı. Ben olmasa hayat da olmazdı, kurallar, sınırlar ve oyunlar da.Ben en önemli olduğunu iyi bilirdi nasıl bilmesindi ki?Bütün oyunlar sadece oyundu yaşama dair ve isimleri önemli değildi ya da sıfatları ya da ayrıntılar. Önemli olan sonuçlardı. Sonuçlar içindi bütün oyunlar, hesaba uygun olmalıydı bütün sonuçlar. Şimdi doğru olan biraz sonra yanlış olabilirdi. Hayat değişkendi.Ben bunu bilirdi bütün ben’ler bilirdi.Hayat böyleydi.
yorumlar
çocukluk oyunları gibi olsaydı olmaz mıydı?saklambaç oynarken ebelensek bile en kötü ihtimalle başımıza gelecek şey ebe olmak olsaydı?büyüyünce hayat oyunu karışık. ben hala anlamadım kurallarını.anlayasım da yok aslında, işime gelmiyor;)
benim takıntım milletin, (genelleme yapcam pardon!),çapını aşan egosu, tatmin olmak bilmeyen,sürekli ben ben diyen yalan dolan böbürlenme tanımsız sığ vb..sorunun özü tanımsızlık gibi geliyor bana. ahkamlara bakıyorum bugün, birbirine saldıran ne istediği ne yapmaya çalıştığı belli olmayan insanlar(ben’ler).hekesin bitmez oyunları, bitmez sınırları(iç içe) var gibi geliyor.kendimi yorgun hissediyorum.eller beni ilgilendirmez tabii fakat etrafımdaki insanlardan bunaldım, hergün gördüğüm şeylerden..artık gülümseyip geçmek için ciddi çaba gerekiyor.