metroya bindim,eve dönüş yolundayım.yorgunluğa ve sırtımdaki çantanın ağırlığına dayanamayarak yere oturdum,huzurlu bir şekilde yolculuğa devam etmekteyim..derken;bi ara gözlerimi kapamamla “çotanak!”diye bi sesle irkilmem bir oldu.ne olduğunu anlayamadım önce,daha sonra yarı korku,yarı şaşkınlık,yarı sübek bir ifadeyle ortalarda dolaşan çocuğa ilişti gözüm..akabinde kahkaha krizi…son durağa kadar gülerek geldim…olay şöyle gelişti:tahminen ortaokula giden sevimli yavru,biraz meraktan biraz da arkadaşlarına şebeklik yapma maksadıylan vatman kapısının aynasına yüzünü dayayarak içeriyi görmeye çalışmaktadır;arada ufak çapta sesler çıkarmaktadır.derken;amca sen içerden cama çotadanak vur,çocuk tavana zıpla,çığlığı bas,güleyim mi korkayım mı şaşır…hahah,çok komikti.metro ahalisi kahkahaya boğulurken,çocuğun bi yandan da küfrederek kendini ilk istasyonda dışarı atması…arkadan adamın kapıyı açıp “velet nerde velet?”diye sorması…hahah,çok eğlendim:)))
