Hep bir bahanen vardı zaten.Her zaman beni atlatmak için kullanacağın bir karın ağrın olmuştu. Ne zaman seninle beraber bir şeyler yapmak istesem ya bir yerin ağrırdı ya da hep başka bir işin vardı.Ne zaman sana aşığım dediysem karşılık alamadım.Hep yumuşak ama geçiştirici laflar duydum,tıpkı çocukları avuttukları gibi.Kaçmak için kullanacağın bir yol vardı hep. Ben ne zaman seni köşeye sıkıştırdığımı düşünsem, tam o anda benim göremediğim kaçışı kullanırdın.Seni en sonunda rahat bırakmaya karar verdiğimde senin bundan haberin bile olmadı.Hatta seni rahat bıraktığımdan bile haberin olmadı.Çünkü benimle o kadar ilgisizdin.Seni rahat bıraktığımı fark etmedin, ya da fark ettiğini bana fark ettirmedin. Seni rahat bıraktım ve aradan 6-7 ay geçti ve senin başka biriyle beraber olduğunu öğrendim. Sonradan öğrendiğime göre seninle tanışmadan çok öncesinde sen onunla berabermişsin. Ve hep bana umut verip benimle oynamışsın.Belki sadece beni kırmamaya çalışıyordun ama şimdi daha çok kırıldım. Keşke her şeyi bana daha önce söyleseydin…
