Cok mu ciddiye aliyorum hayati yoksa umrumda degil mi onun bile ayirdina varmis degilim:(Bugüne kadar yasadiklarimdan cikardigim ;su hayatta ne istiyorsan yapacaksin ertelemeden (Sonuclarina da katlanacaksin)Kalmiyacak hic bi sözün icinde ,iyi, kötü ne varsa dökeceksin ortaliga.Nasil olsa baskalarida cekinmeden döküyor.Söyleyeceksin sevdigine, Onu cok sevdigini, artik sevmediginde sana cekinmeden söyledigi gibi…Icimle disim birbirine zit iki kisilik haline geliyor,gittikce derinlesiyor farkliliklar,derinlestikce mutsuzlasiyorum,mutsuzlastikca derinlesiyor.Beynimde attigim adimlari, gercege dönüstürme cesaretini toplayabildigimde belki mutlu olabilirim.Bize ögretilenlerle ,söylenenler;karsi oldugumuz halde öyle bir yer tutmus ki düsünce zincirimizde kaldirabilene ask olsun.Dogdugun andan itibaren her 2 senede bir(yada 1 yada 3 anafikri bozmadan süre degistirilebilir) ülke ve aile degistireceksin.Ancak o zaman insan dogasina yakin davranislarda bulunabilirsin gibi geliyor.Ben cocugumu öyle yetistirecegim bile diyemiyorum cünkü cocugum olmayacak.Yazi yazarken bile bütünlüklü oldumu simdi diye düsünüyorum.Yaz iste aklina geldigi gibi demi .Birbirinin kuyruguna degmiyorsa kafandakiler, yazi da öyle olsun o zaman kime ne!Tembellikten mi nedir bilmem; artik yük gibi geliyor yasamin zorunlu ayrintilari.Böyle seyler beynime üsüstügünde pesisira; saglikla ilgili(yakinlarimin ve benim) ciddi sorunlarla karsilasmadigim bu nedenle entel dantel sorunlar cikardigimi fisildiyor biri kulagima.Simdi ben 30 yasindayim OTUZ .Yirmiücünden sonrasi nasil gecti anlamadim.Anlamadim deyince sey gibi geliyor ; cok mutluydum da zamanin nasil gectigini fark etmedim.Öyle degil yani yasadiklarim bana ait degil gibiydi, hep kenardan köseden hizlandirilmis halini izliyordum sanki.Geriye sarip 23 ünden baslayabilsem bambaska bi yazi olurdu simdi bu.Gercekci bir yaklasimla, 10 yil sonra yazilacak bir yazida son 2 cümleyi kullanmamanin hal caresine simdiden bakman lazim demeliyim kendime