Uzun zamandır hayatımda, bana çok değer veren biri var.Ben ona ne kadar değer veriyorum o tartışılır.Değer konusu bir köşede duruversin çünkü kafamı yormam gereken daha önemli cümlelerim var benim. Ben çerkes kızıyım.Babama sorarsan onun damadı egenin havasını solumuş bir efe olmalı.Ona sorarsan evliliklerde din, dil, mezhep önemlidir. ” İlerde içinden çıkılmayacak sorunlara neden olabilir ” ona göre.Farklı kültürlerde yetişmiş iki insan hayatını birleştirmeden önce bol bol düşünmeli yani… Erkek arkadaşım alevi..Her ne kadar ” ben o kültürle yetişmedim, örfünü adetini bilmem” dese de bizim örf ve adetlerimizide yadırgayan biri.Ufak tefek tartışmalar yaşıyoruz.Bütün ilişkilerde olabileceği gibi.Üstünü kapatıp geçiyoruz.Geçiyoruz da acaba hataların çoğunu yanımızda mı sürüklüyoruz.Sevgi, güven, özveri yeterli değil mi bir hayat paylaşmak için….Kendi doğrularım onun doğrularıyla örtüşmezse bunun ortası ne olur?Orta yolu bulmadan bir hayatı paylaşmak mümkünmüdür?O hayatın meyvesi çocuklar hangi kültürde büyür?Sorular, sorular, sorular….Daha ne kadar kulaklarımı kapatıp duymamazlıktan gelebilirimki..Peki böylesine içten bir sevgiyi bütün bu söylenenler için daha ne kadar erteleyebilirim ki..Din ,dil, ırk gözetmeksizin eşit değilmiyiz hepimiz.Kendi içimizde yarattığımız bu ayrımcılık niye..Neden bu kadar katı kurallarımız var…Bende yıkamıyorum tabularımı.Sırf bu yüzden hayatı hep erteliyorum.Ama şimdi çok büyük bir çıkmazdayım.Geleceğe dair korkularım, endişelerim var ve bunları içimden çıkarıp atamyorum.Ya tamam ya da herşeye rağmen devam…Kararsızım….
yorumlar
Zor durum.Kararsızsan vazgeçmen o kadar kolay olur.Vazgeçmek sana ne kazandırır ne kaybettirir bilinmez.Bence yaşayacaksa insan yarınını düşünmeden yaşamalı.Düşünmeye kalkarsan olacaklar için düşüncelerinin içinde boğulabilirsin.Tadını çıkar hayatın sevdiğinle geçir her anınını.Zamanın senin için ne zaman dolacağını bilmiyorsun.Düşünme.Sadece yaşa.
Anın tadını çıkarmaya çalıştıkça herşey üstüme üstüme geliyor sanki.Ya da canımı sıkan şeyler gerçekten gerçek olan şeyler ama ben inanmak istemiyorum
şimdi senden vazmı geçmeli, masal olup yola devam mı etmeli???
<blockquote>Ben ona ne kadar değer veriyorum o tartışılır.</blockquote>sanırım sorun baban değil, duygularının bazı olumsuzlukları göze alacak kadar yerleşik olmaması arseli33…
sayın yazan insan harfler işte sıraya dizince bi anlam çıkartıyo tuşlara basan alalade bi ses bilmiyorum çok yardımcı olamıyciiim sanırım ama dene derim sonuçta bi tokmak sesi çıkmıyciik ama hayat çok garip bunu benden önce milyonlarca garip insanın dediği gibi..
Gönül ister ki sorun olmasın aradaki farklar.. Siz evlenseniz de yaşarsınız bir şekilde. Ama ya çocuklarınız olduğunda? Kimin isteğine göre yetişecek o yavrular? Evinizdeki karmaşa nasıl etkileyecek sosyal yaşantılarını?Aşk güzeldir.. Gözünü kapatıp yaşa yaşayabildiğin kadar, kimin umurunda..Evlilik farklı..Aileni düşünürsün, karşı tarafın ailesini düşünürsün.. Aileler uyum sağlayabilecek mi, düşünürsün.. En önemli doğacak olan çocuklarındır. Kalbinin fişini çekmen gerekir evlilik söz konusu olduğunda..
Benim kafamı kurcalayanda ilerisi zaten.Şimdi ailemi karşıma alıp ikna edebilirim.İlk başlarda herşey çok güzel olur olmasına da sonrası beni korkutan zaten.ÖZGUME arkadaşımızın söylediklerine tamamen katılıyorum bu konuda.Aşkı yaşamak güzel.Sorunlar kolay kolay halledilebiliyor adı sadece sevgiliyse karşındakinin.Peki ya evlilik…Ben çoçuğumu kime ve neye göre yetiştireceğim mesela.
sanırım sorun baban değil, duygularının bazı olumsuzlukları göze alacak kadar yerleşik olmaması arseli33…Demişsin kelebeklerözgürdür, bu mezhep ayrılığı hakkında bana konuşulanlar yüzünden bazen ben bile emin olamıyorum kendimden..Kafam allak bullak.
İlerde hergün ağlayacana, bugün 3 kere ağla…