İstanbul günlerdir sislerin arkasına saklanıyor,belkide bizim güzelliğini ve büyüsünü bozduğumuz bu şehir kendisini böyle kamufule ediyor.Sabahın yorgunluğunu üzerinden atıp hava kararınca hafif bir pus kaplıyor sokaklarını.Gökyüzündeki parlak yıldızlar bile sise yenik düşüyor.Sadece gözlerin gördükleri kapanıyor bu örtüde.Biz inatla bozmaya devam ediyoruz bu eşsiz şehri.Tarihindeki nice güzelliği hiçe sayarak yapıyoruz.Boğazın incisi artık kocabir varoşa döndü.Heryere yatığımız beton yığınlarıyla.Laleler ektik sağa sola ,halbuki yıllar oldu lale devri biteli İSTANBULDA.Şarkılar ,şiirler yazıldı uğruna.Hepsi kaldı artık anılarda.Bir barın duvarında,saaflardaki kitaplarda.”İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı” dedi Orhan Veli,şimdi kulakların duyduğu tekses bu güzel şehrin çığlıkları ve haykıran feryatları.Bu sis yetmez bukadar rezilliği kapamaya