(JARON LANIER)
Joe Traub zaten benim seçeceğim buluşu yaklamış–Ampirik metot. Bu yüzden başka bir iddiada bulunacağım. Mevcut nedenler dolayısıyla, son iki bin yılın en önemli buluşunun insan egosu olduğunu iddia edeceğim. Bahsettiğim ego, Harold Bloom‘un buluşunu Shakespeare‘a atfettiği kendiyle ilgili insandır. Bu tam da William Manchester’ın ortaçağ zihninde eksikliğini bulduğı şeydir.
Shakespeare
Jostein Gaarder, çocuklar için felsefe romanı Sophie’s World’te Saint Augustine’i bunu icat etmekle suçlar. Nietzsche’deki yaygara tam da budur. Varoluşçulukta var olan şey de budur. İnsan, egonun ampirik metottan önce geldiğini söyleyebilir.
Bloom
Saf mantıksallıktan deneyselliğe sıçrama, gözlerin değişen perspektiflerinin tanımasına dayanır. Yani tecrit edilmiş kişiliğe, teorilerin oluştutulacağı ve onlar test etmek için ölçümlerin yapılacağı bir başlangıç noktası gibi ihtiyaç duyulur.
Ego, belki de, bir zamanlar ortaya çıktığı gibi, ortadan kaybolacaktır. Eğer ego/kişilik bir zamanlar var olmadıysa o zaman sabit değildir. Belki de yüz yıl içinde insanlar kendilerini kişilikler olarak düşünmeyecekler.Sonuç olarak egonun sadece son iki bin yıldır sıradan bir sakin olduğu ortaya çıkabilir. Kişisel olarak egonun uzun ömürlü olmasını umuyorum.
yorumlar
Biraz açsaymışsınız keşke, meramınızı anlayamadım ben pek.
görünüşe göre mutlaka uzun ömürlü olur. hatta hiç şüphem yok…