Yazmadım bu aralar.. yazılacak anlamlı bir şeyler bulamadığımdan değil. Sen varsın , yazmak sorun değil. ama ,içimi memleket bilmiş bir hüzün, gurbetten korkmakta, gitmek bilmiyor.tozlu, yağmursuz bir hava sarmış memleketi, öykülerim nefes almaya inat eder.*Elleri üşümüş bir güneş gecemdeVe kimsesiz bir tanrıBulutların gerisindeO da yalnız ölmekte..Diyerek yazdı daktilo.Kadın içeri girdi. Yüzü eski bir duvarı andırıyordu. Boyasız , çatlak ve nemli halinde hiçbir diyeceği yok gibi duruyordu. Ağzını açtı , kapadı. Garip bir ses duyuldu.Hiçbir diyeceği yok gibi duruyordu. Demedi.Adam :Hiç çekilmemiş bir fotoğrafı eli titreyek tutuyordu. Dahası o güne dalıyordu.o gün, İki hayat darmadağın şişenin dibine vurmuş. Denizlere bırakılmış, okunmaya yüz tutmuş. Aşkın yüzü. Bana merhamet etme diyerek bakıyormuş dalgalar üstünde.Kadın susmuş. Adam unutmuş. Aşk batmış.*Böyle bir hikayede yazılmaz ki !Ahtım var , yağmur çıvgın halinde kaplayana dek göğsümü, bir kalp gürültüsü sarsana dek ülkeyi yazmayacağım.Söylemiştim, her sözcüğün vardır bir yaşanmışlığı. Bir o kadar, yaşanmamışlığı.sevgilim..bir gurbet olur..