Oya Baydar’ın hiçbir yere dönüş diye bir kitabı var. Mutlaka bir göz atın. İlginç, güzel bir kitap. Kısaca arayışlardan bahsediyor. Bu arayışların hep insanın içselliğinde son bulduğunu anlatıyor. Bu yazımtırakta bundan bahsetmeyeceğim. Herhangi bir şeyin başlangıcı zordur, başladıktan sonra gerisi geliyor. Tıpkı ilk cümle, ilk nokta, ilk merhaba gibi.1 yılı geçmiş, bu sitedeyim. Genel olarak bağlı biriyimdir. Bağımlı olmam, ancak bağlılık duyarım. Aşk mevzularında, iş mevzularında, dostluklarda da böyleyim. Hep uzun olsun, zamana yenilmesin istiyorum. Zaman sadece günleri geçirmiyor, aynı oranda hayatında da bir çentik daha atmanı sağlıyor.Başka şehirler görmeli, başka hayatlar tanımalısın belki de. Ya da oturmalısın annenin dizinin dibinde. Yine de değişmez hiçbir şey. Hep gidiş öyküsü ve kalış öyküsü vardır. Bir türlü de bitmez üstelik. Hep daha iyisini bulmak için yola çıktığını sanırsın sonra bir bakarsın daha da iyisi yok. İyinin de iyisi var, çünkü.Peki, gidenlerin arkasından sesiz kalmak yakışır mı bizlere ? Hele bunca zamandır emek harcayan insanlar için.Benbey bu sitedeki ilk göz ağrılarımdan biridir. Acayip tırsıyordum, ondan. Hep sessiz, kelimenin uygun düşeceği cümleyi beklerdi. Şimdi kim açıklarımızı yakalayacak? Sonra bu kadar sesiz gitmeyi başka kim başarabilirdi.
İnan sitenin küfürbaz abisi. Bu kadar sert duran abimiz tek bir kelimeyle yelkenleri suya indirir aslında. Bakmayın siz ona, söyleyemediklerini biriktiriyor. Bir gün bir yerlerde çıkar karşımıza.
SuziQ- çok seviyorum onu, gerçekten. Üstelik niye sevdiğimi de bilmiyorum. Herkese sokup çıkarma üstadımız, dakikada 200 küfür sallayan prensesimiz. Sahi gidecek yer var mı ki? Diye sorup gitmek yakıştı mı sana?
Untouchable Zen- Tarafsızlığa inanmış, dokunulmayan zat. Birileri bir gün ruhuna dokunur anlarsın aynayı konyayı ve taraf olmanın dayanılmaz ağırlığını.
Velhasıl yabancılığın kesişmesiyle bir araya geldiğimiz bu insanlar artık yok. Ben çok özleyeceğim onları. Bu yazı onları geri getirmek için yazılmadı. Hiçbir şey unutulmaz, hiçbir şey geçmez. Sadece geçmiş gibi yaparız. Bu yazı onların bu sitede bir yere imzalarının atılması için yazıldı. Belki yıllar sonra ben siteyi tıklayacağım ve isimleri arayacağım.Belki diyeceğim ki, “sahi ne günlerdi” ve bir çentik daha atacağım zamana.