Oya Baydar’ın hiçbir yere dönüş diye bir kitabı var. Mutlaka bir göz atın. İlginç, güzel bir kitap. Kısaca arayışlardan bahsediyor. Bu arayışların hep insanın içselliğinde son bulduğunu anlatıyor. Bu yazımtırakta bundan bahsetmeyeceğim. Herhangi bir şeyin başlangıcı zordur, başladıktan sonra gerisi geliyor. Tıpkı ilk cümle, ilk nokta, ilk merhaba gibi.1 yılı geçmiş, bu sitedeyim. Genel olarak bağlı biriyimdir. Bağımlı olmam, ancak bağlılık duyarım. Aşk mevzularında, iş mevzularında, dostluklarda da böyleyim. Hep uzun olsun, zamana yenilmesin istiyorum. Zaman sadece günleri geçirmiyor, aynı oranda hayatında da bir çentik daha atmanı sağlıyor.Başka şehirler görmeli, başka hayatlar tanımalısın belki de. Ya da oturmalısın annenin dizinin dibinde. Yine de değişmez hiçbir şey. Hep gidiş öyküsü ve kalış öyküsü vardır. Bir türlü de bitmez üstelik. Hep daha iyisini bulmak için yola çıktığını sanırsın sonra bir bakarsın daha da iyisi yok. İyinin de iyisi var, çünkü.Peki, gidenlerin arkasından sesiz kalmak yakışır mı bizlere ? Hele bunca zamandır emek harcayan insanlar için.Benbey bu sitedeki ilk göz ağrılarımdan biridir. Acayip tırsıyordum, ondan. Hep sessiz, kelimenin uygun düşeceği cümleyi beklerdi. Şimdi kim açıklarımızı yakalayacak? Sonra bu kadar sesiz gitmeyi başka kim başarabilirdi.
İnan sitenin küfürbaz abisi. Bu kadar sert duran abimiz tek bir kelimeyle yelkenleri suya indirir aslında. Bakmayın siz ona, söyleyemediklerini biriktiriyor. Bir gün bir yerlerde çıkar karşımıza.
SuziQ- çok seviyorum onu, gerçekten. Üstelik niye sevdiğimi de bilmiyorum. Herkese sokup çıkarma üstadımız, dakikada 200 küfür sallayan prensesimiz. Sahi gidecek yer var mı ki? Diye sorup gitmek yakıştı mı sana?
Untouchable Zen- Tarafsızlığa inanmış, dokunulmayan zat. Birileri bir gün ruhuna dokunur anlarsın aynayı konyayı ve taraf olmanın dayanılmaz ağırlığını.
Velhasıl yabancılığın kesişmesiyle bir araya geldiğimiz bu insanlar artık yok. Ben çok özleyeceğim onları. Bu yazı onları geri getirmek için yazılmadı. Hiçbir şey unutulmaz, hiçbir şey geçmez. Sadece geçmiş gibi yaparız. Bu yazı onların bu sitede bir yere imzalarının atılması için yazıldı. Belki yıllar sonra ben siteyi tıklayacağım ve isimleri arayacağım.Belki diyeceğim ki, “sahi ne günlerdi” ve bir çentik daha atacağım zamana.
yorumlar
Her insanın kendine göre çevreye verdiği bir renk bir ışıkAdeta renkleri kör etmişcesine gözümüze sokup çıkarıyoruzhayatımızın için denneden dir bu ayrılıklar neden ki buna sebep olanlarhayat her zaman toz pembe gibi görmek isteriz belki kimi zaman hafifin de renkleriy di bu insanlar kimi sever kimi sevmez ayrı mevzu ama sevmesek de sevsek de kabul etmeliyiz ki gökkuşağının renkleri azaldı.Göçüp gidenlerin ardından bir tek sen vardınsıra mı var bu gidişte…
herşey harcanıyor bu dibi delik hayatta nevdalist..istisnasız herşey..acı veriyor alışmak..kıymetli olanın harcandığını görmek.. sırf sayılan insanlarla sınırlamam bunu.. ama herşey harcanıyor, harcanacak..bunu söylediğimden becerebildiğimi sanma.. bîçare bir kabulden ötesi yok.. ve ötesi, bu düzen içinde asla olamayacak..
hayatta her daim geçip,gidinler,yolumuza çıkanlar olacak bundan kaçış yok çentiğe gelince ister at ister atma yüreğinde yer edinenler zaten çentiklidirler.ellerinize sağlık.
Kırılan kalemler değildir, gönüllerdir sadece…Ellerine sağlık, Nevdalist, ruhunun sağlam güzelliği kaybolmasın hiç..
ben gerçekten üzgünüm. bu sitede en çok sevdiğim insanlar gitti.söyleyecek çok da bir şey bulamıyorum. elbetteki bir şekilde görüşürüz. ancak hiçbir şey şu yazı üzerinden dönen fikir ve tartışmanın yerini almaz. kimi zaman bir cümle sizi bambaşka düşüncelere götürebilir. o derece değerlidir, yazı.garip ancak bizim yazıya biçtiğimiz bu anlamları bakıyorum çoğunluk biçmiyor. belki hata bende, kimbilir.ayrıca yazıdaki söz hanyayı konyayı olacaktı, galiba. ben niye aynayı konyayı yazmışım, bilmiyorum. düzeltir, özür dilerim.
baby700 atlamışsın.
Zen ustaya saygılar..
söylenecek çok ta bir şey yok…memnuniyetsizliğin bi şekilde dışavurumu bu…olmak istediğiniz yerde her şey gönlünüzce olsun gidenler…
Romeooo, nerdesiin.
bugün kalbimde deklanşör seslerinden başka birşey yok.gidenlerin hepsi için O Captain! My Captain! diyorum ve sessizce ayağa kalkıyorum.