Beyazlaşmış sayfalarını aldı, elinde tutmaya çalıştı. Lacivert mürekkep damlalarıyla ne kadar da bir öykü başlangıcına benziyorlardı.Durdu. Durduğunca kaldı. Satırlara daha ne ekleyebilirdi, hiç.cilik.Allah kahretsin. Müziğim bitti. Sesim kısıldı. Öykülerin sesi kısalacaksa geri adım atılamayacak kadar ağrılaşır zaman. Çıtçıt kırıldı hiçlik. Soluksuz ve duvarsız kazındı dünyaya.
yorumlar
“bu hiçliği satın almıştım. Bir cumartesi sabahı Beni bekleyen sararmış, ince bir kitaptan. İçinde senin için sakladığım sözler ve arasında yazdığım notlarım.Şiir üzerine…İnsan üzerine…Yalnızlık üzerine…”oresay’dan
“Hiç” liğe razı olmaktansa, unutmaya sığınarak kendi kendinden vazgeçmek..
başlıkta hiç.çilik; yürekte işçilik olmuş…