Gregory Colbert_Ashes and Snow
Gregory Colbert_Ashes and Snow

Bir meleğin sıcak kanatları arasından sıyrıldı gün,Teslim oldu geceye şehir.Kapkara karanlığını, boşaltırken gökyüzü,Sır olmuş beyaz boşluğuna.Öldürdü yıldızları ve ay’ı,Şehrin aldatıcı ışıkları…Avunmak yetmedi,Dumansız yalazlanan ruhlara.Avunmak yetmedi…Kalan cılız aydınlığa.Hasretim bu yüzden…Günışığı’na…Koyu bir gece kapladı,Şehrin yalancı sokaklarını…Yarı siyah…Yarı kırmızı…Damıtılmış bir ihtirasın pençesinde kıvrandı,İhtiramsız kırmızı olanları.Sustu aydınlıklar,Düğüm düğüm oldu, çığ olan haykırışları.Özlemdi bir parçası, Sır beyazına…Özlemdi bir parçası; Doğacak olana.Hasretim bu yüzden…Günışığı’na…Her gece…Dökerken gökyüzünden aldığı hüznünü,Ben gibi yeryüzüne damlalarla…Ve dökerken bir ağaç,Kopmuş parçasını, zamana…Firar etmişken tüm kelimeler,Bir sokak lambası yalnızlığına.Karanlıkta kalan “an”ların anılarıyla,Bir defterin kalınca sayfaları arasına,Gizlenmiş, Saklanmış,Birkaç akasya yaprağı…Anısına ve kokusuna,Ve zamana inat hala acısına…Hasretim bu yüzden,Günışığı’na…Her kırmızı sabahta,Aldatıcı şafağın aydınlığında,Akşamdan kalmış birkaç kırıntıyla,Şarkı, Şarap ve Aşk tadında…Kefaretini öderken yalancı gecesini şehrin,Sessiz bir “Günaydın”a.Elde kalanlar…Birkaç mide krampı,Bolca tuzlu gözyaşı…Olmuşken dil lal…Gönül sabahtan da melal.Tüketiyorum kalan zamanı,Azar, azar…Hasretim bu yüzden…Günışığı’na…