Ciddi bir ortamdaydım görevini yapan bir polis arkadaşın anonsu ile dikkatim dağıldı, sinirlerim bozuldu, gülme krizine girerek tüm karizmamı yerlere serdim.“bacım bas gaza korkma, trafiği boğdun, hızlı götür”Bu sözle sokaklar yankılandı “domates, biber, patlıcan” Barış Manço’yu andım. Nasıl güzel anlatmış olayın konsantrasyon tertibini dağıttığını. Toparlayabilirsen toparla hadi kendini.Polis arkadaşların çalışma şartları çok ağırdır. Bunu herkes bilir, buna rağmen sevimli ve hoşgörülü olmaktan vazgeçmeyen tüm polis arkadaşlara hayranlık duyuyorum.Bir gün arkadaşlarla oturuyoruz, oturduğumuz yapı içinde birisi olmaması gereken yere park etmiş polis arkadaş plakayı okuyor;“01 Adana, Japonya, Kastamonu”Nasıl bir bağlantıdır ki bu diyerek yine gülmemize neden olmuştu. İlk şoku atlatınca Japonya yerine kulağımızı tırmalamayacak ne söyleyebilirdi diye kritik yaptık.Sonuç şu ki olabileceklerin en iyisini yapmıştı biz ”Jale” den başka yerine konabilecek bir söz ya da isim bulamamıştık.