“İyice bir bakın, bir bakın sahaya” diyerek, Yaşar’ın sesiyle başlayan Turkcell 70 milyon yürek reklamı ile, bizlerde, biz Türkiye sahadaydık. Kalecimiz uçarken bizde uçuyor. Topa yükselirken o ay yıldızlı futbolcumuzu en yükseğe çıksın diye kaldırıyorduk. Gollük vuruş ve hep birlikte seviniyorduk. Goooollll…Gel gör ki Yunanistan maçında, önceki son maçlarda da olduğu gibi sevinemedik. Euro 2008’e gitmeyi zora soktuk.Ne oldu bilinmez; futbolcularımız 70 milyon yürek arkasında değilmiş gibi oynadı, oynatıldı. Şehitlerimiz için bağış reklamları ekranın altında gösterilirken, bizler umudunu yitirmiş seyirciler olarak, sahadaydık ama niyetimiz başkaydı.Fatih Terim istifaya çağrıldı. Kendisi “istifa seslerini yoğun bir şekilde duymadım” desede, biz çok net bir şekilde duyduk.Ve seyirciler, futbolcularımızı “yuhladı”.Mehmet Aurelio’yu alkışladı. Futbolcularımız alınmasın ama, bir şey vardı eksik olan. Ruh, cesaret ya da başka bir şey. Bıkkınlık mı? Umutsuzluk mu?Norveç maçı bizi bekliyor. Almamız gereken bir maç. Peki ne olacak?Tahmin 1: Norveç’e yenilir. İstifa olur. 2008 Euro maçlarını televizyonun başında, devre aralarında da 70 milyon yürek reklamını izleriz.Tahmin 2: Norveç’i yener, ne yuhladığımızı, ne de istifa dediğimizi hatırlarız.Reklamda dediği gibi derim;”Yetmiş milyonun yüreği ve desteği sonuna kadar sizlerle“
