En son ne zaman küçüktük, ne ara büyüdük diye kendi kendine soran var mı? içimizde. Yahu ulan hayat ben kendimi çok hızlı yaşadım, çok genç anne oldum, pek çok şeyi içiçe yaşadım derken, bakıyorum etrafımdaki kimseler de hatırlamıyor, en son ne zaman çocuk olduklarını.Kızların babalarına, erkeklerin annelerine aşık oldukları çağlar ne ara bitti, gitti.(Babalar ve kızları )Ortaokul bitince o okulun sıralarında mı kaldı çocuklugumuz , öyle ya liseye başlamak demek koca adamlar, genç kızlar olmak demekti.Bazılarımız ilkokul beşten sonra anladık kendimizi, ortaokul demek poster demekti, posteri olan gençti çocuk değil, ortaokul demek ince çorap giyebilmekti,anket defteri hazırlayabilmekti, birbirine mastürbasyonla ilgili sayısal şakalar yapabilmekti, okul kırıp sigara deneyebilmekti, birbirine tuvaletlerde ergenlikle ilgili çok gizli sorular sorup kıkırdamaktı.(Çocukluğun Son Günü)

Öyle yada böyle mutlaka bir şekilde kayıp gitti elimizden çocuklugumuz, bazılarımızda olması gerektiği gibi tam zamanı, tam kıvamında, bazılarımızda anne, baba kaybıyla biraz daha erken, bazılarımızda daha geç veya daha iz bırakan şekilde gitti. Hatta hiç büyüyemeden kaybedilenler az değil.Şimdi ancak seksenlerde, doksanlarda çocuk olmak türünden konularda arıyoruz çocuklugumuzu.( bir çocukluk anısı)Otuza merdiven dayamakla yolu yarıladım mı bilemiyorum ama, ben bu işten birşey anlayamadım. Ne zaman büyüdük, ne zaman oynamaktan vazgeçtik, ne zaman oyuncaklar gerçek oldu, kaç zamandır artık çay takımlarımız plastik değil, doktorculuk oyunu ne zamandır gayet gerçek aklım ermedi. Çocuklugumuza dair ne kaldı? o ayrı bir konu. Ne oyuncaklar, ne yiyecekler ne giyecekler hiçbirşey bizim devre ait değil, oysa topu topu 10-15 yıl öncesinde kaldı çocuklugumuz, ama bugüne o zamandan kalma hiçbirşey yok. Bazılarımızın tuttugu günlüklerden başka. Kar bile yağmaz oldu, popomuzun altına naylon bir şey alıp o günlerdeki gibi kayalım, kardanadam yapalım.Herşey içerdeki adam yüzünden, çaldı yine eski disko müziklerini, uçtum ben çocukluk günlerine.Üşenmedim yazdım.Şimdi bir yetişkinliktir, çantasında ki yükNe zaman başladı bilinmez taşımayaİçinde ne hayat bilgisi, ne de fenBiraz umut, bol bol ümitErdoğan Ergin