Sadece yazmak istiyorum.. Çünkü mutluluğumu ve ardından gelen acımı paylaşacağım kimse yok yanımda. Acımın bile mutluluk dolu olduğunu bilecek kimse yok.Öyle bir geldin ve girdin ki hayatıma, hiç hissetmediklerimi hissettirdin, bana karşılıksız ve gerçek sevginin, sonu ne olursa olsun hep o sevgiyle anabilmenin anlamını öğrettin. Hem de her şey bitmiş ve içimde bir ben dahi kalmamışken. İçimde ki benin artık sen yoksun diye bağırdığı bir anda.O kadar güzel, o kadar neşeli, o kadar doğru , o kadar içten, o kadar özel ve anlamı hiç değişmeyecek bir sen olarak geldin ki… İyi ki de geldin, iyi ki senin neşene ve gülen yüzüne şahit oldum. İyi ki geldin de içimde ki çocuğun tekrar neşelenmesine bir şans tanıdın, yaşattın ona bu sevgiyi. Tüm acılara değerdi senin varlığını hissettiğim bu hayat tecrübesi. Tüm acılara değerdi senin ellerinin bana dokunuşu, gözlerinin bir bakışı, dudaklarının bir öpücüğü, saatlerce sohbetlerimiz ve içtiğimiz kahveler. Tüm acılara değerdi seni beklemek, seni özlemek, sesini duymak. Aslında kalbimdeki mutluluğun yanındaki sızı bana hep bir şeyler söylemek istedi, belki de yalvardı ama ben onu duymadım, duymak istemedim. Her şeyi bir kenara itip bir tek seni yaşamak istedim. Hem de tümüyle. Koşulsuz senin olmak istedim bir tek kendim için, senden bir şey beklemeden. Ama koşulsuzluğum bile seni tümüyle yaşamak ve senin olmak için yetmedi. Sen istemediğin, isteyemediğin veya belki de hissedemediğin için. Belki de korktun acı çekmekten, benim kadar cesur olamadın. Keşke okuyabilseydim tüm zihnini. Olsun ben seni her halinle sevdim, hiçbir şey beklemeden, bir tek kendim için. Sen benim içimdeki çocuktun çünkü. Aradığım, özlemle beklediğim…Seni sevme şansına sahip olduğum o kısacık dönemde içimde hiçbir soru işareti belirmedi. İçim bana hiç diyemedi yalancı bu, gerçek değil diye. Belki ona bu fırsatı vermediğim için, belki inanmak istemediğim için veya hep inandığım gibi öyle olmadığın için. Çünkü sen gerçekten çok özelsin ve çok değerlisin benim için. Dedim ya ben seni karşılıksız sevdim, seni sevmeyi yaşamak istedim. Benim için önemli olan senin varlığına şahit olmaktı. Meğer ne yoğunmuşsun içimde! Ne büyükmüş sana ayırdığım yer. Herkesten kaçarken, hayata kapatılmış gözlerle ve artık sen yoksun diye bakarken “ilk”e düşmek… çok garip, çok muhteşem ve o kadar harika ki anlatamam.İşte şimdi bu satırlarla kimseden saklamıyorum seni sevdiğimi… Herkes bilsin istiyorum yaşadığım bu gerçeği ve acıyı. Acımın bile mutluluk dolu olduğunu. Sen bana hayır dediğin tüm anlarda ve bitti diyerek noktayı koyduğun son anda bile senin hakkında hiçbir olumsuz kelime diyemediğimi bilsinler istiyorum. Belki de seni lekelemek istemiyorum, koyduğum ve büyüttüğüm mabedimdeki yerin sallansın istemiyorum. Ama olsun ben seni kendim için sevdim. Seni buna değer gördüm ve değersin de. Bana bu kısacık dönemi yaşattığın ve karşıma çıktığın için de şükrediyorum Tanrı ya. Yaşayamayanlar imrensin istiyorum. Cesur olup, sonu acı ve karşılıksız olsa da ne büyük aşkmış be, keşke bizde yaşayabilsek desinler istiyorum!Ya da sadece sen duy, hisset, diğerlerini boşver, sen anlasanda yeter bana, yalnız kendine bu kadın beni sevmiş desende yeter. Yüzünde ki tek bir gülümsemeye bile değer biliyormusun.Bu gün sen yoksun, seni beklentisiz hep hayatımda olsun diye istediğim halde. Yokluğun çok acı ama böyle olması gerekiyormuş. Sen öyle istedikten sonra yapabileceğim en iyi şey bu zaten. Artık varlığın ve yaşadıklarım beni avutacak tek gerçekler. Yaşamış olmak bile bence sahip olunabilecek ve insanı özel kılacak bir şey. İyi ki gelmişsin ve hayatıma girmişsin. İyi ki seni hissetmiş ve yaşamışım. Dilerim herkese nasip olur böyle bir sevgi. Dilerim ki başkalarının ki karşılıklı olsun ama.Sen benim düşlerime takılı ve hep orada kalacak olan gerçeğimsin çünkü…