Sayfaları koparttım, bakkal defteri gibi bükülmüş, üstü çizilmiş, silinmiş sonra tekrar yazılmış, hatalarla dolu sayfalar.. Şimdi önümde yepyeni bir sayfa var, defter aynı defter ama.. Bu nedenle yeni sayfamın üzerinde bir önceki sayfaların, yazıların izleri var, derin izler bunlar, kolay olmayacak buraya yeni birşeyler yazmak.. Olsun defteri tamamen atmayı seçmedim, sadece defterin o kısmından kurtulup, yeniden birşeyler yazmaya karar verdim…Bu kararı alabilmem çok uzun sürdü, sürekli oyaladım kendimi.. Şimdi karşımda duran beyaz sayfaya bakarken o izler beni derinden sarsıyor, umursamaz tavrımdan taviz vermiyorum yine de…Bu izler nasılsa yeni yazdıklarımla kapanacak, hem baksana nasılda çabuk yön veriverdin birden yazdıklarına, güzel bir başlangıç için, güzel bir başlık bile attın, giriş çok güzel oldu bile, bu kadar kısa sürede hem de..Gücün tükeniyor bazen biliyorum, eskiden olduğu gibi bildik cümleler, kelimeler yok bu defterde artık, yasaklı sözlerin vardı önceden, asla kullanmadığın, kullanamayacağın, hatta kahkahalarına bile daha çok yer var bu defterde artık.. Defterin gözyaşlarınla ıslanmayacak mı sanıyorsun artık, evet ıslanacak ama çaresizlikten değil, çare sen olduğundan ıslanacak, herşeyi göze aldın ve yazıyorsun, hataların olacak tabi, ama geçmişde yaptıkların sana yol gösterecek, herşey daha farklı bak, kullandığın kalem bile, attın çöpe işte o simsiyah kalemi, kırmızı kalemle altı çizilen, gözüne sokulan seni kalıba sokmaya çalışan, yazdıklarını sürekli gözetleyen, sansürleyen olmayacak, özgürlüğünü ilan ettin..Kimi gün mavi bir kalemle yazacaksın, kimi gün yeşil, en çok da turuncu kalemi kullanacaksın.. Canın ne isterse oo…Eskiden sadece yazıların olduğu bu deftere resim yapmaya ne dersin?