Sayfaları koparttım, bakkal defteri gibi bükülmüş, üstü çizilmiş, silinmiş sonra tekrar yazılmış, hatalarla dolu sayfalar.. Şimdi önümde yepyeni bir sayfa var, defter aynı defter ama.. Bu nedenle yeni sayfamın üzerinde bir önceki sayfaların, yazıların izleri var, derin izler bunlar, kolay olmayacak buraya yeni birşeyler yazmak.. Olsun defteri tamamen atmayı seçmedim, sadece defterin o kısmından kurtulup, yeniden birşeyler yazmaya karar verdim…Bu kararı alabilmem çok uzun sürdü, sürekli oyaladım kendimi.. Şimdi karşımda duran beyaz sayfaya bakarken o izler beni derinden sarsıyor, umursamaz tavrımdan taviz vermiyorum yine de…Bu izler nasılsa yeni yazdıklarımla kapanacak, hem baksana nasılda çabuk yön veriverdin birden yazdıklarına, güzel bir başlangıç için, güzel bir başlık bile attın, giriş çok güzel oldu bile, bu kadar kısa sürede hem de..Gücün tükeniyor bazen biliyorum, eskiden olduğu gibi bildik cümleler, kelimeler yok bu defterde artık, yasaklı sözlerin vardı önceden, asla kullanmadığın, kullanamayacağın, hatta kahkahalarına bile daha çok yer var bu defterde artık.. Defterin gözyaşlarınla ıslanmayacak mı sanıyorsun artık, evet ıslanacak ama çaresizlikten değil, çare sen olduğundan ıslanacak, herşeyi göze aldın ve yazıyorsun, hataların olacak tabi, ama geçmişde yaptıkların sana yol gösterecek, herşey daha farklı bak, kullandığın kalem bile, attın çöpe işte o simsiyah kalemi, kırmızı kalemle altı çizilen, gözüne sokulan seni kalıba sokmaya çalışan, yazdıklarını sürekli gözetleyen, sansürleyen olmayacak, özgürlüğünü ilan ettin..Kimi gün mavi bir kalemle yazacaksın, kimi gün yeşil, en çok da turuncu kalemi kullanacaksın.. Canın ne isterse oo…Eskiden sadece yazıların olduğu bu deftere resim yapmaya ne dersin?
yorumlar
izlerini yok etme çabası içindeki firarî, saklanıyor en sonuda bir ağaç kovuğuna.. zonklayan şakağına koyuyor elini.. iki büklüm, yamuk yumuk.. düşünüyor.. korkuyor.. sendeliyor çömdüğü kovukta, tepe taklak devriliyor.. sonra doğruluyor yine.. sonsuz korkular içinde seslice söylüyor dayanamayıp..-“ne halt edeceğim..?”susuyor ve dinliyor sessizliği..sessizlik garip..sessizlik boğuk..sesini emiyor sanki..canını emiyor..bağırıyor, gırtlaktan, çatallı sesiyle:-“NE HALT EDECEĞİM..?”sonra köpeklerin sesi geliyor ufuktan..
bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim nostaljisi yaptım bir an.teşekkürler linet
Temiz bir sayfa açmış olmak güzel ama dediğin gibi öncekilerin derinliğini kaybetmesi zor. Eski derin anılar bazen çok iyi yer ediyorlar ve sonradan üstünü örtmeye çalışsak bile zamanla yine karşımıza çıkıyorlar. En iyisi eski sayfalardaki anıların yaşandığı ortamdan uzaklaşmak. Yazı için teşekkürler.
bir gün zamanında kenar süsleri yapıp ,en güzel kap kağıdı ile kaplayıp, kenarları kıvrılmasın diye ataşladığınız gönül defterinizin sayfaları ışık hızıyla bir anda açılmaya başlar. sonra durur sayfaları çevirmeye başlarsınız tek tek…yaptığınız kenar süsleri size anlamsız gözükür, yenilerini yapmak istersiniz..kıvrılan yapraklar sizi rahatsız etmez eskisi gibi, güler geçersiniz…defterinizin kabı da hoşunuza gitmez olur artık , çocukca bulur, yırtıp atarsınız… yazdığınız satırları okumaya çalışırsınız ama, yazdıklarınız size , siz yazdıklarınıza yabancısınızdır… satırları, ağır ağır bitirirsiniz, zamanında hepsini bir solukta okurdunuz oysa…o an anlarsınız gelmiştir evet , siz gitmişsinizdir çoktan…eski defterde yeni bir sayfaya değil, yeni bir deftere başlama zamanı gelmiştir…yeni defterini güle güle, canının istediği gibi kullan e mi linet…
Dali; “ne halt edeceğim” bu aralar aklıma gelip gelip kovaladığım soru, öyle güzel yakalamışsın ki…Manso; o defterler herşeyin başlangıcı sanki, hani yazılan o sözler dalga geçtiğimiz hayatın dikenli yollarında diyip diyip kıkırdadığımız ama anlamını sonradan anladığımız… ben teşekkür ederim okuduğun yorum yazdığı için…Yelkenlitren; tedbili mekanda ferahlık vardır derler ama sezenin şarkısında dediği gibi; nereye gitsem yanımda götürüyorum çilelerimi valizimde taşıyorum keşkelerimi, bilelerimi havalanmıyor, oyalanmıyor ruhum ne çare üstüne hasretle dolduruyorum filelerimi neresiden başlasam, eskisi gibi kolay olmuyor …. yani demem o ki gitmek çözüm değil yeniden başlamaya karar vermek lazım..kelebek; güzel dileklerin için teşekkür ederim..Defter hayat demek benim için, defteri çöpe atmak ölüm demek, yada hiç yazmamak yaşayan ölüsün demek.. Sadece nefes alan bir ölü.. O yüzden demem o ki (bu lafda çok dolandı dilime ) defteri son sayfasına kadar akıllıca kullanmak:)thing; bazen çala kalem yada copy paste yapıyoruz bu deftere oysa senin dediğin gibi temiz ve imtizanlı olmak lazım:)) Beğendiğin için sağol, bu sabah güzel başladı…
Tebrikler Linet, yazi dörtdörtlük…
bence son satırdaki düşünceniz yerinde sadece” resim” yapmayı deneyin.ya da beyle lise kompozisyonları yazın.
ne güzel. mavi yeşil turuncu kalemler. ve resimler.
Bilgiyi beğendim teşekkürler.ilginç bilgiler – ilginç yazılar – ilginç sorular
İlgimi çekmedi desem yalan olur, teşekkürler 🙂komik videolar