bildirgec.org

çünkü ben sendeyim sevgilim

Dün gece seni yaşamaya uyudum.Bir düştün, düşen ellerimdenAslın o kadar mutsuzkenSuretin gülümsedi..Uyan sabah olduBeni yaşamaya hazırkenGecene aşık oldum..

<div class=”imajorta”><img src=”/imaj/maltoferfol/yazili-43.gif” alt=”” border=”0″ /><br /></div>

celal hikmet kızmasın, pibekim..

Ben deliyim…Yorgun ve yalnızım. Kaldırımlara misafirim…Gecenin gözleri üzerimde.Denizin ortasında küçük bir adayım, yüzme bilmem…Yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. Kapıları kapatmışım üstüme, sürgüleri beynime çekmişim.Ey! Sabreden derviş bana da sabretmeyi öğretsene.Ben deliyim, ama çok şey bilirim.Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana…Sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu yere gidiyorum.Kara bir tren gibiyim yani, bir istasyondan bir istasyona, hep aynı raylar üzerinde.Ben deliyim…Yağmurun yağması benim için romantik değildir,ben kurşun yağmurlarını bilirim.Benim güneşim batmaz, dünyam dönmez, ayım hep mehtap halindedir, rüzgârlarım doğudan eser…Kadehime doldurduğum hüzünle sarhoş olurum,Mezem ise bir dilim umut.Ezbere bilirim yaşamayı, yaşarken savaşmayı.Ben deliyim.Ben buralara ait değilim.Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem, surlarla çevrili bir şehrim.12 den sonra volta attığım caddelerim, kızıl sakallı bir dayım bir de kara gözlü yarim var benim.Ben Deliyim.Söyleyemediğim düşüncelerim var.Her akşam ayrı bir meydanda, Atatürk heykelinin karşısında, olmayan aklımı dar ağacına asar, ipini çekerim.Ölüm, ölüm kurşun olup yağar üzerime.Binlerce kez öldürülmüş ama ölmemişim.Ben sıratın canbazı, doğal bir felaket, sosyal bir belayım.Ben deliyim…Benim mevsimim değişmez, sadece bahardır.kuşlardan sadece güvercini bilirim, yüreğim kanatlarıyla beraber çarpar.İnsanlardan yalnız çocukları severim, onları da büyüyünceye kadar.Ben deliyim…Bağıra bağıra şarkılar söylerim, sessiz sessiz şiirler yazarım. Bilmediğim yerlerin, tanımadığım kişilerin resimlerini çizerim.Ben deliyim…Kendimle sohbet eder, kendi kendime gülerim.Telefon kulübeleriyle kavga ederim.Asfaltın siyahında kaybolur, düşüncelere dalarım.Çıkmaz sokaklarda kendimi arar, bir de üstüne güzel hayaller kurarım.Sonra, sonra hayallerimle beraber suya düşerim.Ben deliyim…Çayım sekiz şekerlidir, cigara üstüne cigara yakarım.Dumanı iner efkarımın şehrin üstüne.Parayı sevmem ama para için çalışırım.Dört yaşında aşık olduğumu, sonra babamın hiç başımı omuzuna dayamadığını hatırlar, hayal de olsa omuzlarında uykuya dalar, Rüyalar görürüm, uyandığımda hiçbirini hatırlamadığım halde…Ben deliyim…Güzel bir yaşam benim için anlam taşımaz, kimseye düşman değilim, kimseye de dost olmadım.Ben kendime bile yabancıyım…Duygularım hep sansüre uğramış, bir fahişenin hayatı gibi yalancıdır gözyaşlarım…Ufacık bir bakış boğazımı düğümler.Kimi özlediğimi bilmeden, hasretin en yoğun halini yaşarım.Ah! İçimden dağıtmak gelir, dağıtamam ya, kendimi dağıtırım.Gözlerimin kahverengisi gitgide koyulaşıyor, insanlarınki kankırmızılaşır.Bakamam kimsenin yüzüne, sevgiye muhtaç bir yavruya döner yüreğim… Kalbim titrer, haykırırım ama duyuramam sesimi…Yine de sardığım tütünde, yaktığım cigarada bulurum mutluluğu…Ben deliyim, ağlamamaya yemin etmiş gözlerim…Sonu dramla biten bir hatıra, üç bölümlük bir komedi dizisiyim.Çoğu zaman çorbama kinimi doğrar, öfkemi kaşıklarım.Zehir kokan bir gül biter dudaklarımın arasında,Kimisi tükürür, kimisi öper.Tükürene mezar, öpene lalezar olurum.Ben deliyim…Zülfün hergece ihanetler rıhtımında.Ciğerimin üstünde sevdasını kurşuna dizer.Ve ufacık bir bakış boğazımı düğümler.Ben deliyim…Bulmacaya benzerim. Kimi zaman soldan sağa bir nota.Kimi zaman yukarıdan aşağıya Eski Mısır’da bir Tanrıyım.Ben deliyim, geceyi ikiye böler, sonra hayatın adını yalan koyarım…Ben deliyim, ben yüreklerde ünlem, kafalarda soru işaretiyim.Ben deliyim, bağrı taşlarla dolu bir Toprak parçasıyım.Bir uçtan bir uca kurumuşum.Karınca yuvaları ve Ayak izleriyle süslüdür tenim…Kar yağar üşürüm, güneş olur kavrulurum.Ben deliyim…Mutluluğu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktirir, gözlerimi kapının eşiğine dikerim.İşte o zaman hayat acı kahve tadı verir, hep içime atarım ama, kendimi içine atacak bir yer bulamam.Anlamayana az gelirim, anlayana çok…Ne yarınlar birşey bekler benden, ne de ben yarınlardan…Ben deliyim…Ağlamamaya yemin etmiş gözlerim…Ercan….

gayet düzgün şeyler yazabilen gayet düzgün insanlarmışsınızneydi onlar öyle ya :/

bitmez… =)

cizııss.. end meri çeyn. kaçırmışım bu blogu..şiir güzelmiş.. sörsim yolladığın şarkı pek hoş, pek naif.