Bülent Ecevit’i 70’li yılların sonlarına doğru ilk kez taksim mitinginde görmüştüm…Otobüsün üzerinde,karayağız görüntüsüyle hayli görkemliydi…Aradan yıllar geçti.”Karaoğlan”siyasi hayatımızdaki yerini hep korudu…Doğruları,yanlişları tartışıldı…Beni siyasi arenadaki yerinden çok,Rahşan hanımla olan derin ve sarsılmaz birlikteliği etkilemiştir…Rahşan hanımda çok eleştirildi,parti içindeki etkinliği,siyasete doğrudan müdahalesi yıllarca tartışıldı…İnatçı ve taviz vermeyen bir kadın görüntüsü çizdi…Şimdi sevgili eşi ona vedaya hazırlanıyor,bu derin ve sarsılmaz birliktelik sona ermek üzere…”Karaoğlan” yoğun bakımda,makineler yaşatıyor onu…Duygu yoğunluğu had safhada iken bir adam çıkıp,son noktayı koyuyor…”Fişi çekin olsun bitsin”Bunu söyleyen adam bir ”sanatçı” bir ”müzisyen”En azından bugüne kadar böyle nitelendirilmiş bir adam…Bu ”Adam” Mazhar AlansonHayranlarına ”Kaşar”diyebilen ”adam”…İşte, yıllarca şarkıları ile duygulandığımız adamın, insana bakışı ve insanlaşma sürecini ne yazıkki tamamlayamamış olmasının bir sonucu…Ben,bundan böyle, en azından onun şarkılarını dinlemiyeceğim,hafızamda olanlarıda silmeyi deniyeceğim…Sizler ne yaparsınız bilemem….