bazen boğuluyorum şu dünyada.bir kitap unutturuyor bazen acımı.Kitaplar;isagoji,alaka,emali,maksut,vs.ne kadar dikkat etsemde bazen bir insanı kırabiliyorum.her insanın kaderi o.çocuğu olmak mı?elbet birileri çıkıyor size bu kelimeyi söyleyecek.bazen çok karamsar oluyorum,bazen umut doluyorum.kimi dinden biraz uzaklaş diyor dolaylı olarak.kimi ne diyor onuda anlamıyorum.çabuk aşık olup bu yüzden kendimi suçluyorum.tek suçlu var dünyada o da ben miyim.halbu ki kimseyi üzmek istemem.bu uğurda ben üzülecek mişim adaam…peki buldum.sanki bişey mi umdum.ne adımın bir duvara yazılmasını isterim,ne de bir satır arasına.ölmüşüm, gitmişim adım anılmış”iyi adamdı”desinler başka bir şey istemem.büyük adam olacakmışım.adam olmak bu kadar zorsa büyük adam nasıl olacağım.hayata penbe gözlüklerden bakmam lazımmış.bu nasıl bir teslimiyet.belki iyi bir teslimiyet.gülerek ölen insanla,ağlayarak ölen insan arasındaki fark ne.müslüman intihar edemez,böyle bir lüksü yok.ama rabbim beni öldür diye dua edebilir.bu hal bir döenim düşüncesi olsun istiyorum.karanlık köşem aydınlansın istiyorum.huzur istiyorum.toprağın altı karanlıkta üstü çok mu aydınlık.satır aralarında boğuluyorum.acaba diyorum imam nasıl bilirdiniz diye sorunca kaç kişi sürü pikolojisine kapılmadan,hiçbir baskı altında kalmadan iyi bilirdik diyecek.daha çocukmuyum yoksa yaşlandım mı bilmiyorum.hangi insan açıklar halimi.reçetem lokmanın mı elinde.ben bulamıyacaksam cevabını yedi düvel arar mı cevabı?meşin kırbaç şakladı ama ara hala yerinde.ne iki dakikası kardeşim 18 sene geçmiş.erzurumlu ibrahim hakkı hazretleri demiş:Açılır bahtımız bir gün hemen battıkça batmazya-sebepler halk eder halik kerem babın kapatmazya-benim hakka münacağtım rızk için değildir haşa-hüda rezakı alemdir rızıksız kul yaratmazya.rızık babında söylenmiş bir söz.imamı gazali “zahirleri temizlemek için ince zarif sular yaratan,batınlarıda temizlemek için aziz ve latif nurlar yaratan allaha hamdolsun” diyor.demek ki;manevi hayatta besleniyor.acaba ben çok mu aç kaldım diyorum.gazlinin ihyasını okurken 16 yaşındaydım.koca kitap ne kaldı aklımda.yahut ne yaptım.anlamışmıydım.melül melül bakmışmıydım.konu haddini aşmasın.kelamı hizaya çekip bütüne dönelim.kafam allak bullak.ben mi kötüyüm.ne yaptım bu insanlara.ne bir mafya babasıyım.ne bir toprak ağsı.hani diyorum gazeteci olsamda fikirlerimi sevmiyorlar diye anlasam.ıslık çalmayı unutmuşum.aylak aylak dolaşamıyorum.yook yanlış anlamayın hayat bu demiyorum.ah bir bilsem ne yapmam gerektiğini bir bulsam ki ezeli hakikatleri.yaşımdan galiba bunlar.insanlar merhale merhale.imamı rabbani(ks)”yere göre gök ne kadar yüksek lakin arşa göre ne kadar alçak”demiş.her insan geçtimi bu köprüden.yoksa sadece ben mi girdim bu meçhule giden yola.(“bu arada çalıntı hakikat demiştim bi zaman.düşündümde hakikat kimsenin malı değildir.hiç bir zümrenin ona sahip çıkmaya hakkı yok.”)düşenin kolundan tutmak.tutarlar mı acaba yoksa adam aldırmada geç git mi derler.