Bazen içinde fırtınalar koparNedenini anlayamazsın,öyle bir rüzgar yakarki içiniSen o rüzgar içinde ordan oraya savrulursunBazen sorarsın kendineNeden yandığını bu kadar ,nedir bu içini yakan rüzgar,nerden çıktı ki şimdi bu durup dururkenGece karanlığında tutuşan alevler gibiGündüz güneşinde kavrulan başaklar gibiBazen olur işte bu fırtınalarSebebi bazen aşktır,bazense nefretSebebi her ne olursa olsunBu fırtınalara kapılır gider insanoğluAynı aşk yoluna kapılır gider gibiBir fırtına gelir,bir fırtına giderİnsan hayatından,biri başlar biri biterBazen ağır gelsede yaşadıklarınBir umut kapısı açılır ,içindeki fırtına durulurYeni fırtınalara hazırlanırsın aynı savaşçılar gibiKuşanırsın kılıçlarını,silahlarınıArtık alışırsın gelen fırtınalaraHazırsın ne de olsa…..