Bazen içinde fırtınalar koparNedenini anlayamazsın,öyle bir rüzgar yakarki içiniSen o rüzgar içinde ordan oraya savrulursunBazen sorarsın kendineNeden yandığını bu kadar ,nedir bu içini yakan rüzgar,nerden çıktı ki şimdi bu durup dururkenGece karanlığında tutuşan alevler gibiGündüz güneşinde kavrulan başaklar gibiBazen olur işte bu fırtınalarSebebi bazen aşktır,bazense nefretSebebi her ne olursa olsunBu fırtınalara kapılır gider insanoğluAynı aşk yoluna kapılır gider gibiBir fırtına gelir,bir fırtına giderİnsan hayatından,biri başlar biri biterBazen ağır gelsede yaşadıklarınBir umut kapısı açılır ,içindeki fırtına durulurYeni fırtınalara hazırlanırsın aynı savaşçılar gibiKuşanırsın kılıçlarını,silahlarınıArtık alışırsın gelen fırtınalaraHazırsın ne de olsa…..
yorumlar
şiirim çok mu kötü olmuş acaba?çok hızlı yazdım ondan olabilir
Neden ki? yetişeceğin bir yer mi vardı suleceizler?
evet nereye yetişeceksin suluçizer
evet gerçekten acelem vardı.Arkadaşımdaydım ve çıkmak üzeredeydim.Bu arada suluçizer yazmıssın Simulten aşkolsun yaniiii
afedersin alalacele okuyup yazdım
olsun önemli değil napalım olur böyle şeyler.Şiir gerçekten çok mu kötü olmuş?
Suleceizler, teşekkürler, devamını bekleriz, örneğin, sonraki şiirin adı “Artık” olabilir, nedense böyle şiirler değişik bir etki bırakıyorlar…
çok teşekkür ederim turritopsis.Beğendiğine çok sevindim.Tamam Artık isimli şiirimde yakında gelecek.
İsminiz bana “sıracevizleri” çağrıştırıyor:)şiirlerinizi beğenerek okuyorum.
çok teşekkürler ıvandenısoviç.Bende sizin yazılarınızın takipçilerindenim.Beğenerek okuyorum.Yeni bir şiir daha yazdım.Yani Turritopsis arkadaşımızın dediği ”Artık ”şiirini.Umarım yayınlanınca onuda beğenirsiniz.
🙂 bekliyoruz…
🙂
hani şiir?
yazdımya ıvan artık adı altında görmedinmi?